Hioba 19

1 Wtedy Hiob odpowiedział:

Tedy odpověděv Job, řekl:

2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

Dokudž trápiti budete duši mou, a dotírati na mne řečmi svými?

3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

Již na desetkrát zhaněli jste mne, aniž se stydíte, že se zatvrzujete proti mně.

4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

Ale nechť jest tak, že jsem zbloudil, při mně zůstane blud můj.

5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

Jestliže se pak vždy proti mně siliti chcete, a obviňujíc mne, za pomoc sobě bráti proti mně potupu mou:

6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

Tedy vězte, že Bůh podvrátil mne, a sítí svou otáhl mne.

7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

Nebo aj, volám-li pro nátisk, nemám vyslyšení; křičím-li, není rozsouzení.

8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

Cestu mou zapletl tak, abych nikoli projíti nemohl, a stezky mé temnostmi zastřel.

9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

Slávu mou se mne strhl, a sňal korunu s hlavy mé.

10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

Zpodvracel mne všudy vůkol, abych zahynul, a vyvrátil jako strom naději mou.

11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

Nadto zažžel proti mně prchlivost svou, a přičtl mne mezi nepřátely své.

12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

Pročež přitáhše houfové jeho, učinili sobě ke mně cestu, a vojensky se položili okolo stanu mého.

13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

Bratří mé ode mne vzdálil, a známí moji všelijak se mne cizí.

14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

Opustili mne příbuzní moji, a známí moji zapomenuli se na mne.

15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

Podruhové domu mého a děvky mé za cizího mne mají, cizozemec jsem před očima jejich.

16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

Na služebníka svého volám, ale neozývá se, i když ho ústy svými pěkně prosím.

17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

Dýchání mého štítí se manželka má, ačkoli pokorně jí prosím, pro dítky života mého.

18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

Nadto i ti nejšpatnější pohrdají mnou; i když povstanu, utrhají mi.

19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

V ošklivost mne sobě vzali všickni rádcové moji, a ti, kteréž miluji, obrátili se proti mně.

20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

K kůži mé jako k masu mému přilnuly kosti mé, kůže při zubích mých toliko v cele zůstala.

21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

Slitujte se nade mnou, slitujte se nade mnou, vy přátelé moji; nebo ruka Boží se mne dotkla.

22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

Proč mi se protivíte tak jako Bůh silný, a masem mým nemůžte se nasytiti?

23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

Ó kdyby nyní sepsány byly řeči mé, ó kdyby v knihu vepsány byly,

24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

Anobrž rafijí železnou a olovem na věčnost na skále aby vyryty byly.

25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

Ačkoli já vím, že vykupitel můj živ jest, a že v den nejposlednější nad prachem se postaví.

26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

A ač by kůži mou i tělo červi zvrtali, však vždy v těle svém uzřím Boha.

27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

Kteréhož já uzřím sobě, a oči mé spatří jej, a ne jiný, jakkoli zhynula ledví má u vnitřnosti mé.

28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

Ješto byste říci měli: I pročež ho trápíme? poněvadž základ dobré pře při mně se nalézá.

29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.

Bojte se meče, nebo pomsta za nepravosti jest meč, a vězte, žeť bude soud.