Hioba 17
1 Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
[Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum.
2 Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me.
4 Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient.
6 Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
Dies mei transierunt; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum.
12 Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
13 Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
14 Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus.
15 Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
Ubi est ergo nunc præstolatio mea? et patientiam meam quis considerat?
