Hioba 17
1 Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
2 Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
3 Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
4 Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
5 Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
6 Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
7 Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
8 Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
9 Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
10 Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
11 Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
12 Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
13 Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
14 Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
15 Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
