Hioba 17
1 Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
2 Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
3 Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
4 Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
5 Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
6 Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
7 Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
8 Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
10 Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
11 Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
12 Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
13 Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
15 Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
