Hioba 16

1 Wtedy Hiob odpowiedział:

Potem je Job odgovoril in rekel:

2 Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.

»Slišal sem mnoge takšne stvari. Vi vsi ste bedni tolažniki.

3 Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?

Mar bodo besede ničnosti imele konec? Ali kaj te opogumlja, da odgovarjaš?

4 Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.

Tudi jaz bi lahko govoril, kakor delate vi. Če bi bila vaša duša namesto moje duše, bi lahko kopičil besede zoper vas in z glavo zmajeval nad vami.

5 Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].

Toda jaz bi vas želel okrepiti s svojimi usti in premikanje mojih ustnic bi omililo vašo žalost.

6 [Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?

Čeprav govorim, moja žalost ni zmanjšana in čeprav potrpim, koliko sem olajšan?

7 A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.

Toda sedaj me je naredil izmučenega. Vso mojo skupino si naredil zapuščeno.

8 Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.

Napolnil si me z gubami, ki so priča zoper mene. Moja pustost vstaja v meni in pričuje v moj obraz.

9 Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.

Trga me v svojem besu ta, ki me sovraži. Nad menoj škripa s svojimi zobmi. Moj sovražnik svoje oči ostri nad menoj.

10 Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.

S svojimi usti so zevali vame. Grajalno so me udarili na lice. Skupaj so se zbrali zoper mene.

11 Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.

Bog me je izročil brezbožnim in me predal v roke zlobnih.

12 Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.

Bil sem sproščen, toda razlomil me je. Prijel me je tudi za moj vrat in me stresel na koščke in me postavil za svoje znamenje.

13 Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.

Njegovi lokostrelci so me obdali naokoli, on mojo notranjost cepi narazen in ne prizanaša; moj žolč izliva na tla.

14 Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.

Lomi me z vrzeljo nad vrzeljo, nadme teče kakor velikan.

15 Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.

Sešil sem vrečevino na svoji koži in svoj rog omadeževal v prahu.

16 Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.

Moj obraz je zapacan od joka in na mojih vekah je smrtna senca,

17 Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.

ne zaradi kakršnekoli nepravičnosti na mojih rokah. Tudi moja molitev je čista.

18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!

Oh zemlja, ne pokrij moje krvi in naj moj jok nima prostora.

19 Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.

Tudi sedaj, glej, moja priča je v nebesih in moje pričevanje je na višini.

20 Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.

Moji prijatelji me zasmehujejo, toda moje oko izliva solze k Bogu.

21 Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!

Oh, da bi se nekdo lahko potegoval za človeka pri Bogu, kakor se človek poteguje za svojega bližnjega!

22 Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.

Ko pride nekaj let, potem bom šel pot, od koder se ne bom vrnil.