Hioba 16
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Porém Jó respondeu, dizendo:
2 Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.
3 Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?
4 Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.
5 Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.
6 [Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?
7 A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.
8 Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].
9 Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.
10 Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.
11 Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.
12 Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.
13 Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.
14 Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.
15 Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.
16 Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;
17 Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.
18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!
19 Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.
20 Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.
21 Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!
22 Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.
