Hioba 16
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Então respondeu Job, e disse:
2 Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
Tenho ouvido muitas coisas como estas: todos vós sois consoladores molestos.
3 Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
Porventura não terão fim estas palavras de vento? ou que te irrita, para assim responderes?
4 Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
Fallaria eu tambem como vós fallaes, se a vossa alma estivesse em logar da minha alma? ou amontoaria palavras contra vós, e menearia contra vós a minha cabeça?
5 Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
Antes vos fortaleceria com a minha bocca, e a consolação dos meus labios abrandaria a dôr.
6 [Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
Se eu fallar, a minha dôr não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?
7 A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
Na verdade, agora me molestou: tu assolaste toda a minha companhia.
8 Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
Testemunha d'isto é que já me fizeste enrugado, e a minha magreza já se levanta contra mim, e no meu rosto testifica contra mim.
9 Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
Na sua ira me despedaçou, e elle me perseguiu; rangeu os seus dentes contra mim: aguça o meu adversario os seus olhos contra mim.
10 Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
Bocejam com a sua bocca contra mim; com desprezo me feriram nos queixos, e contra mim se ajuntam todos.
11 Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
Entrega-me Deus ao perverso, e nas mãos dos impios me faz cair.
12 Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
Descançado estava eu, porém elle me quebrantou; e pegou-me pela cerviz, e me despedaçou; tambem me poz por seu alvo.
13 Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
Cercam-me os seus frecheiros; atravessa-me os rins, e não me poupa, e o meu fel derrama em terra.
14 Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
Quebranta-me com quebranto sobre quebranto: arremette contra mim como um valente.
15 Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
Cosi sobre a minha pelle o sacco, e revolvi a minha cabeça no pó.
16 Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
O meu rosto todo está descorado de chorar, e sobre as minhas palpebras está a sombra da morte:
17 Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
Não havendo porém violencia nas minhas mãos, e sendo pura a minha oração.
18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
Ah! terra, não cubras o meu sangue; e não haja logar para o meu clamor!
19 Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
Eis que tambem agora está a minha testemunha no céu, e a minha testemunha nas alturas.
20 Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
Os meus amigos são os que zombam de mim; os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus.
21 Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
Ah! se se podesse contender com Deus pelo homem, como o filho do homem pelo seu amigo!
22 Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
Porque se passarão poucos annos; e eu seguirei o caminho por onde não tornarei.
