Hioba 16
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
respondens autem Iob dixit
2 Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
audivi frequenter talia consolatores onerosi omnes vos estis
3 Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
numquid habebunt finem verba ventosa aut aliquid tibi molestum est si loquaris
4 Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
poteram et ego similia vestri loqui atque utinam esset anima vestra pro anima mea consolarer et ego vos sermonibus et moverem caput meum super vos
5 Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
roborarem vos ore meo et moverem labia quasi parcens vobis
6 [Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me
7 A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
nunc autem oppressit me dolor meus et in nihili redacti sunt omnes artus mei
8 Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
rugae meae testimonium dicunt contra me et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi
9 Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
collegit furorem suum in me et comminans mihi infremuit contra me dentibus suis hostis meus terribilibus oculis me intuitus est
10 Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
aperuerunt super me ora sua exprobrantes percusserunt maxillam meam satiati sunt poenis meis
11 Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
conclusit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradidit
12 Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
ego ille quondam opulentus repente contritus sum tenuit cervicem meam confregit me et posuit sibi quasi in signum
13 Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
circumdedit me lanceis suis convulneravit lumbos meos non pepercit et effudit in terra viscera mea
14 Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
concidit me vulnere super vulnus inruit in me quasi gigans
15 Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
saccum consui super cutem meam et operui cinere cornu meum
16 Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
facies mea intumuit a fletu et palpebrae meae caligaverunt
17 Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
haec passus sum absque iniquitate manus meae cum haberem mundas ad Deum preces
18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
terra ne operias sanguinem meum neque inveniat locum in te latendi clamor meus
19 Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
ecce enim in caelo testis meus et conscius meus in excelsis
20 Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
verbosi mei amici mei ad Deum stillat oculus meus
21 Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo
22 Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
ecce enim breves anni transeunt et semitam per quam non revertar ambulo
