Hioba 16
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Felele pedig Jób, és monda:
2 Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
Efféle dolgokat sokat hallottam. Nyomorult vigasztalók vagytok ti mindnyájan!
3 Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
Vége lesz-é már a szeles beszédeknek, avagy mi ingerel téged, hogy így felelsz?
4 Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
Én is szólhatnék úgy mint ti, csak volna a ti lelketek az én lelkem helyén! Szavakat fonhatnék össze ellenetek; csóválhatnám miattatok a fejemet;
5 Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
Erősíthetnélek titeket csak a szájammal és ajakim mozgása kevesbítené fájdalmatokat.
6 [Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
Ha szólnék is, nem kevesbbednék a keserűségem; ha veszteglek is: micsoda távozik el tőlem?
7 A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
Most pedig már fáraszt engemet. Elpusztítád egész házam népét.
8 Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
Hogy összenyomtál engem, ez bizonyság lett; felkelt ellenem az én ösztövérségem is, szemtől-szembe bizonyít ellenem.
9 Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
Haragja széttépett és üldöz engem. Fogait csikorgatta rám, ellenségemként villogtatja felém tekintetét.
10 Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
Feltátották ellenem szájokat, gyalázatosan arczul csapdostak engem, összecsődültek ellenem.
11 Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
Adott engem az Isten az álnoknak, és a gonoszok kezébe ejte engemet.
12 Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
Csendességben valék, de szétszaggata engem; nyakszirten ragadott és szétzúzott engem, czéltáblává tűzött ki magának.
13 Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
Körülvettek az ő íjászai; veséimet meghasítja és nem kimél; epémet a földre kiontja.
14 Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
Rést rés után tör rajtam, és rám rohan, mint valami hős.
15 Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
Zsák-ruhát varrék az én fekélyes bőrömre, és a porba fúrtam be az én szarvamat.
16 Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
Orczám a sírástól kivörösödött, szempilláimra a halál árnyéka szállt;
17 Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
Noha erőszakosság nem tapad kezemhez, és az én imádságom tiszta.
18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
Oh föld, az én véremet el ne takard, és ne legyen hely az én kiáltásom számára!
19 Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
Még most is ímé az égben van az én bizonyságom, és az én tanuim a magasságban!
20 Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
Csúfolóim a saját barátaim, azért az Istenhez sír fel az én szemem,
21 Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
Hogy ítélje meg az embernek Istennel, és az ember fiának az ő felebarátjával való dolgát.
22 Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
Mert a kiszabott esztendők letelnek, és én útra kelek és nem térek vissza.
