Hioba 16
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Felelt Jób és mondta:
2 Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
Hallottam efféléket sokat, bajt hozó vigasztalók vagytok mindannyian!
3 Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
Vége van-e a szeles szavaknak, vagy mi késztet téged, hogy felelj?
4 Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
Én is úgy beszélnék, mint ti, ha lelketek volna az én lelkem helyén, összefűznék beszédeket ellenetek, csóválnám fölöttetek fejemet!
5 Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
Szilárdítanálak titeket szájammal, és ajkaim szánalma enyhülést adna.
6 [Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
Ha beszélnék, nem enyhű fájdalmam; s ha abbahagynám, mi tűnik el tőlem?
7 A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
Ámde most kifárasztott engem; pusztává tetted egész környezetemet.
8 Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
Ránczossá tettél, az tanúul tett, soványságom ellenem támadt, szemembe vall.
9 Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
Haragja tépett, gyűlölettel támadt engem, vicsorított reám fogaival, szorongatóm szemeit feni reám.
10 Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
Feltátották ellenem szájukat, gyalázattal verték orczáimat, együttesen összecsődülnek ellenem.
11 Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
Álnoknak szolgáltat ki engem Isten és gonoszok kezébe dönt engem.
12 Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
Boldog voltam és összemorzsolt, nyakszirten fogott és összezúzott és czéltáblául állított engem magának.
13 Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
Körül fognak engem íjászai, átfúrja veséimet s nem kímél, földre ontja epémet.
14 Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
Rést tör rajtam, rést résre, mint vitéz nekem rohan.
15 Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
Zsákot varrtam foszló bőrömre és porba dugtam bele szarvamat.
16 Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
Arczom kivörösödött a sírástól, és szempilláimon vakhomály ül:
17 Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
bár nincs erőszak kezeimben és imádságom tiszta.
18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
Oh föld, ne fedd be véremet, s ne legyen hely kiáltásom számára!
19 Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
Most is, íme az égben van tanúm, és bizonyságom a magasságban.
20 Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
Csúfolóim – barátim: Istenhez könnyezve tekint szemem;
21 Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
hogy döntsön a férfi mellett Istennel szemben, és ember fiával szemben a barátja mellett.
22 Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
Mert még csak kisszámú évek jönnek, és útra, melyről vissza nem térek, megyek el.
