Hioba 16
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
But Job answered and said:
2 Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
Of such things as these I have heard enough! Miserable comforters are ye all!
3 Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
Will there ever be an end to words of wind? What stirreth thee up, that thou answerest?
4 Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
I also might speak like you, If ye were now in my place; I might string together words against you, And shake my head at you.
5 Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
I would strengthen you with my mouth, And the consolation of my lips should sustain you.
6 [Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
If I speak, my grief is not assuaged; And if I forbear, it doth not leave me.
7 A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
For now He hath quite exhausted me; Thou hast desolated all my house!
8 Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
Thou hast seized hold of me, and this is a witness against me; My leanness riseth up and testifieth against me to my face.
9 Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
His anger teareth my flesh, and pursueth me; He gnasheth upon me with his teeth; My adversary sharpeneth his eyes upon me.
10 Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
They gape for me with their mouths; In scorn they smite me on the cheek; With one consent they assemble against me.
11 Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
God hath given me a prey to the unrighteous, And delivered me into the hands of the wicked.
12 Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
I was at ease, but he hath crushed me; He hath seized me by the neck, and dashed me in pieces; He hath set me up for his mark.
13 Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
His archers encompass me around; He pierceth my reins, and doth not spare; He poureth out my gall upon the ground.
14 Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
He breaketh me with breach upon breach; He rusheth upon me like a warrior.
15 Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
I have sewed sackcloth upon my skin, And thrust my horn into the dust.
16 Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
My face is red with weeping, And upon my eyelids is deathlike darkness.
17 Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
Yet is there no injustice in my bands. And my prayer hath been pure.
18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
O earth! cover not thou my blood, And let there be no hiding-place for my cry!
19 Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
Yet even now, behold, my witness is in heaven, And he who knoweth me is on high.
20 Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
My friends have me in derision, But my eye poureth out tears unto God.
21 Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
O that one might contend for a man with God, As a man contendeth with his neighbor!
22 Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
For when a few years shall have passed, I shall go the way whence I shall not return.
