Hioba 16
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Da svarede Job og sagde:
2 Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
Jeg har hørt mange Ting som disse: I ere alle sammen besværlige Trøstere.
3 Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
Bliver der Ende paa Ord, som kun ere Vind? eller hvad ægger dig, at du svarer?
4 Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
Ogsaa jeg kunde tale som I, var kun eders Sjæl i min Sjæls Sted! jeg kunde sætte Ord sammen imod eder og ryste med Hovedet over eder.
5 Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
Jeg kunde styrke eder med min Mund, og mine Læbers Trøst kunde bringe Lindring.
6 [Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
Vilde jeg tale, saa lindres min Smerte ikke; og vilde jeg lade være, hvad Lettelse finder jeg?
7 A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
Dog, nu har han gjort mig træt; du har ødelagt min hele Forsamling.
8 Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
Du har grebet mig, det blev et Vidne imod mig; og min Magerhed rejste sig imod mig, den taler imod mig.
9 Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
Hans Vrede har revet mig bort og forfulgte mig, han skar Tænder imod mig, som min Modstander stirrer han med sine Øjne imod mig.
10 Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
De opspilede deres Gab imod mig, de sloge mine Kinder med Forhaanelse, de flokkede sig til Hobe imod mig.
11 Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
Gud overantvordede mig til en uretfærdig og lod mig komme i de ugudeliges Hænder.
12 Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
Jeg var rolig; men han sønderrev mig og tog mig i Nakken og sønderslog mig og oprejste mig til en Skive for sig.
13 Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
Hans Skytter omringe mig, han sønderskærer mine Nyrer og sparer ikke, han udgyder min Galde paa Jorden.
14 Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
Han gennembryder mig med Stød paa Stød, han løber imod mig som en Krigshelt.
15 Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
Jeg syede Sæk omkring min Hud og lagde mit Horn i Støvet.
16 Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
Mit Ansigt blusser af Graad, og Dødens Skygge hviler over mine Øjenlaage,
17 Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
skønt ingen Uret er i mine Hænder, og min Bøn er ren.
18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
O Jord! skjul ikke mit Blod, og ingen Grænse være for mit Raab.
19 Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
Alt nu, se, i Himmelen er mit Vidne, og min Talsmand er i det høje.
20 Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
Mine Venner ere blevne mine Bespottere, med Taarer vender mit Øje sig til Gud,
21 Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
at han vilde skifte Ret mellem Manden og Gud, imellem Menneskets Barn og hans Næste.
22 Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
Thi faa Aar skulle endnu komme, saa gaar jeg bort ad en Vej, ad hvilken jeg ikke kommer tilbage.
