Hioba 15

1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

2 Czy mądry [człowiek] ma odpowiadać próżną wiedzą i napełniać swoje wnętrze wiatrem wschodnim?

3 Czy ma się spierać słowami bezużytecznymi i mową, która nie przynosi pożytku?

4 Ty nawet odrzucasz bojaźń i powstrzymujesz modlitwę przed Bogiem.

5 Twoje usta bowiem pokazują twą nieprawość, posługujesz się mową przebiegłych.

6 Twoje usta cię potępiają, a nie ja; twoje wargi świadczą przeciwko tobie.

7 Czy jesteś pierwszym człowiekiem, który się urodził? Czy zostałeś stworzony przed pagórkami?

8 Czy słuchałeś tajemnic Boga? Czy tylko w tobie jest mądrość?

9 Cóż ty wiesz, czego my nie wiemy? Cóż ty rozumiesz, czego my nie rozumiemy?

10 Wśród nas są i sędziwi, i starcy, starsi od twego ojca.

11 Czy lekceważysz pociechę Boga? Czy masz w sobie coś tajemnego?

12 Czemu cię tak uniosło twoje serce? Czemu swoimi oczami tak mrugasz;

13 Że zwracasz przeciwko Bogu swego ducha i wypuszczasz ze swoich ust takie słowa?

14 Czym jest człowiek, aby miał być czysty, urodzony z kobiety, aby miał być sprawiedliwy?

15 Oto nawet swoim świętym on nie ufa i niebiosa nie są czyste w jego oczach.

16 Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, [który] pije nieprawość jak wodę.

17 Wykażę ci, [tylko] mnie posłuchaj; opowiem ci, co widziałem;

18 Co mądrzy powiedzieli, a nie zataili, [co mieli] od przodków swoich;

19 Im samym dana była ziemia i żaden obcy nie przeszedł wśród nich.

20 Niegodziwy żyje w udręce przez wszystkie [swoje] dni i niewiele lat wyznaczono ciemięzcy.

21 Głos przerażenia [brzmi] w jego uszach, że w czasie pokoju napadnie go niszczyciel.

22 Nie wierzy, że miałby wrócić z ciemności, obawia się [zewsząd] miecza.

23 Tuła się za chlebem, [pytając], gdzie [go znaleźć]. Wie, że dzień ciemności został dla niego przygotowany.

24 Przeraża go utrapienie i ucisk; wzmocnią się przeciwko niemu jak król gotowy do boju.

25 Wyciągnął bowiem swą rękę przeciw Bogu, przeciwko Wszechmocnemu się umocnił.

26 Naciera na niego, na [jego] szyję, [która jest okryta] pod gęstymi grzbietami jego tarcz.

27 Swoją twarz kryje bowiem w tłuszczu, a jego tusza zaokrągliła się na lędźwiach.

28 Mieszka w opustoszałych miastach i domach, w których nikt nie przebywa, które niebawem staną się ruiną.

29 Nie wzbogaci się i nie przetrwa jego majątek ani jego doskonałość nie rozszerzy się na ziemi.

30 Nie wyjdzie z ciemności, płomień ususzy jego latorośle, a zginie od tchnienia jego ust.

31 Niech złudzony nie ufa marności, gdyż marność będzie jego zapłatą.

32 Przed wypełnieniem jego dni nastąpi, a jego gałązka nie zakwitnie.

33 Jak winna latorośl utraci swoje niedojrzałe grona, jak oliwka zrzuci swój kwiat.

34 Zgromadzenie obłudników będzie bowiem spustoszone, a ogień strawi namioty przekupstwa.

35 Poczęli krzywdę i urodzili nieprawość, a ich łono przygotowuje oszustwo.