Hioba 15
1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 Czy mądry [człowiek] ma odpowiadać próżną wiedzą i napełniać swoje wnętrze wiatrem wschodnim?
«Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?
3 Czy ma się spierać słowami bezużytecznymi i mową, która nie przynosi pożytku?
Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?
4 Ty nawet odrzucasz bojaźń i powstrzymujesz modlitwę przed Bogiem.
Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.
5 Twoje usta bowiem pokazują twą nieprawość, posługujesz się mową przebiegłych.
For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.
6 Twoje usta cię potępiają, a nie ja; twoje wargi świadczą przeciwko tobie.
Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.
7 Czy jesteś pierwszym człowiekiem, który się urodził? Czy zostałeś stworzony przed pagórkami?
Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?
8 Czy słuchałeś tajemnic Boga? Czy tylko w tobie jest mądrość?
Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?
9 Cóż ty wiesz, czego my nie wiemy? Cóż ty rozumiesz, czego my nie rozumiemy?
Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?
10 Wśród nas są i sędziwi, i starcy, starsi od twego ojca.
Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.
11 Czy lekceważysz pociechę Boga? Czy masz w sobie coś tajemnego?
Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?
12 Czemu cię tak uniosło twoje serce? Czemu swoimi oczami tak mrugasz;
Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?
13 Że zwracasz przeciwko Bogu swego ducha i wypuszczasz ze swoich ust takie słowa?
For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.
14 Czym jest człowiek, aby miał być czysty, urodzony z kobiety, aby miał być sprawiedliwy?
Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?
15 Oto nawet swoim świętym on nie ufa i niebiosa nie są czyste w jego oczach.
På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,
16 Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, [który] pije nieprawość jak wodę.
langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.
17 Wykażę ci, [tylko] mnie posłuchaj; opowiem ci, co widziałem;
Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,
18 Co mądrzy powiedzieli, a nie zataili, [co mieli] od przodków swoich;
det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,
19 Im samym dana była ziemia i żaden obcy nie przeszedł wśród nich.
dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.
20 Niegodziwy żyje w udręce przez wszystkie [swoje] dni i niewiele lat wyznaczono ciemięzcy.
Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.
21 Głos przerażenia [brzmi] w jego uszach, że w czasie pokoju napadnie go niszczyciel.
I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.
22 Nie wierzy, że miałby wrócić z ciemności, obawia się [zewsząd] miecza.
Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.
23 Tuła się za chlebem, [pytając], gdzie [go znaleźć]. Wie, że dzień ciemności został dla niego przygotowany.
Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.
24 Przeraża go utrapienie i ucisk; wzmocnią się przeciwko niemu jak król gotowy do boju.
Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.
25 Wyciągnął bowiem swą rękę przeciw Bogu, przeciwko Wszechmocnemu się umocnił.
For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,
26 Naciera na niego, na [jego] szyję, [która jest okryta] pod gęstymi grzbietami jego tarcz.
han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;
27 Swoją twarz kryje bowiem w tłuszczu, a jego tusza zaokrągliła się na lędźwiach.
han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.
28 Mieszka w opustoszałych miastach i domach, w których nikt nie przebywa, które niebawem staną się ruiną.
Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.
29 Nie wzbogaci się i nie przetrwa jego majątek ani jego doskonałość nie rozszerzy się na ziemi.
Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.
30 Nie wyjdzie z ciemności, płomień ususzy jego latorośle, a zginie od tchnienia jego ust.
Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.
31 Niech złudzony nie ufa marności, gdyż marność będzie jego zapłatą.
Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.
32 Przed wypełnieniem jego dni nastąpi, a jego gałązka nie zakwitnie.
Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.
33 Jak winna latorośl utraci swoje niedojrzałe grona, jak oliwka zrzuci swój kwiat.
Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.
34 Zgromadzenie obłudników będzie bowiem spustoszone, a ogień strawi namioty przekupstwa.
Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.
35 Poczęli krzywdę i urodzili nieprawość, a ich łono przygotowuje oszustwo.
Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»
