Hioba 15
1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
2 Czy mądry [człowiek] ma odpowiadać próżną wiedzą i napełniać swoje wnętrze wiatrem wschodnim?
Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
3 Czy ma się spierać słowami bezużytecznymi i mową, która nie przynosi pożytku?
Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
4 Ty nawet odrzucasz bojaźń i powstrzymujesz modlitwę przed Bogiem.
Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
5 Twoje usta bowiem pokazują twą nieprawość, posługujesz się mową przebiegłych.
Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
6 Twoje usta cię potępiają, a nie ja; twoje wargi świadczą przeciwko tobie.
Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
7 Czy jesteś pierwszym człowiekiem, który się urodził? Czy zostałeś stworzony przed pagórkami?
Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
8 Czy słuchałeś tajemnic Boga? Czy tylko w tobie jest mądrość?
Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
9 Cóż ty wiesz, czego my nie wiemy? Cóż ty rozumiesz, czego my nie rozumiemy?
Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
10 Wśród nas są i sędziwi, i starcy, starsi od twego ojca.
Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
11 Czy lekceważysz pociechę Boga? Czy masz w sobie coś tajemnego?
Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
12 Czemu cię tak uniosło twoje serce? Czemu swoimi oczami tak mrugasz;
Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
13 Że zwracasz przeciwko Bogu swego ducha i wypuszczasz ze swoich ust takie słowa?
Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
14 Czym jest człowiek, aby miał być czysty, urodzony z kobiety, aby miał być sprawiedliwy?
Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
15 Oto nawet swoim świętym on nie ufa i niebiosa nie są czyste w jego oczach.
Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
16 Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, [który] pije nieprawość jak wodę.
Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
17 Wykażę ci, [tylko] mnie posłuchaj; opowiem ci, co widziałem;
Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
18 Co mądrzy powiedzieli, a nie zataili, [co mieli] od przodków swoich;
Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
19 Im samym dana była ziemia i żaden obcy nie przeszedł wśród nich.
Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
20 Niegodziwy żyje w udręce przez wszystkie [swoje] dni i niewiele lat wyznaczono ciemięzcy.
Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
21 Głos przerażenia [brzmi] w jego uszach, że w czasie pokoju napadnie go niszczyciel.
Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
22 Nie wierzy, że miałby wrócić z ciemności, obawia się [zewsząd] miecza.
Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
23 Tuła się za chlebem, [pytając], gdzie [go znaleźć]. Wie, że dzień ciemności został dla niego przygotowany.
Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
24 Przeraża go utrapienie i ucisk; wzmocnią się przeciwko niemu jak król gotowy do boju.
Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
25 Wyciągnął bowiem swą rękę przeciw Bogu, przeciwko Wszechmocnemu się umocnił.
Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
26 Naciera na niego, na [jego] szyję, [która jest okryta] pod gęstymi grzbietami jego tarcz.
Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
27 Swoją twarz kryje bowiem w tłuszczu, a jego tusza zaokrągliła się na lędźwiach.
Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
28 Mieszka w opustoszałych miastach i domach, w których nikt nie przebywa, które niebawem staną się ruiną.
Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
29 Nie wzbogaci się i nie przetrwa jego majątek ani jego doskonałość nie rozszerzy się na ziemi.
(Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
30 Nie wyjdzie z ciemności, płomień ususzy jego latorośle, a zginie od tchnienia jego ust.
Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
31 Niech złudzony nie ufa marności, gdyż marność będzie jego zapłatą.
Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
32 Przed wypełnieniem jego dni nastąpi, a jego gałązka nie zakwitnie.
Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
33 Jak winna latorośl utraci swoje niedojrzałe grona, jak oliwka zrzuci swój kwiat.
Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
34 Zgromadzenie obłudników będzie bowiem spustoszone, a ogień strawi namioty przekupstwa.
Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
35 Poczęli krzywdę i urodzili nieprawość, a ich łono przygotowuje oszustwo.
Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
