Hioba 15
1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 Czy mądry [człowiek] ma odpowiadać próżną wiedzą i napełniać swoje wnętrze wiatrem wschodnim?
Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
3 Czy ma się spierać słowami bezużytecznymi i mową, która nie przynosi pożytku?
Arguis verbis eum, qui non est aequalis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
4 Ty nawet odrzucasz bojaźń i powstrzymujesz modlitwę przed Bogiem.
Quantum in te est evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
5 Twoje usta bowiem pokazują twą nieprawość, posługujesz się mową przebiegłych.
Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
6 Twoje usta cię potępiają, a nie ja; twoje wargi świadczą przeciwko tobie.
Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
7 Czy jesteś pierwszym człowiekiem, który się urodził? Czy zostałeś stworzony przed pagórkami?
Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
8 Czy słuchałeś tajemnic Boga? Czy tylko w tobie jest mądrość?
Numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit eius sapientia?
9 Cóż ty wiesz, czego my nie wiemy? Cóż ty rozumiesz, czego my nie rozumiemy?
Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
10 Wśród nas są i sędziwi, i starcy, starsi od twego ojca.
Et senes, et antiqui sunt in nobis multo vetustiores quam patres tui.
11 Czy lekceważysz pociechę Boga? Czy masz w sobie coś tajemnego?
Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent
12 Czemu cię tak uniosło twoje serce? Czemu swoimi oczami tak mrugasz;
Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans, attonitos habes oculos?
13 Że zwracasz przeciwko Bogu swego ducha i wypuszczasz ze swoich ust takie słowa?
Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo huiuscemodi sermones?
14 Czym jest człowiek, aby miał być czysty, urodzony z kobiety, aby miał być sprawiedliwy?
Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere?
15 Oto nawet swoim świętym on nie ufa i niebiosa nie są czyste w jego oczach.
Ecce inter sanctos eius nemo immutabilis, et caeli non sunt mundi in conspectu eius.
16 Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, [który] pije nieprawość jak wodę.
Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
17 Wykażę ci, [tylko] mnie posłuchaj; opowiem ci, co widziałem;
Ostendam tibi, audi me: quod vidi narrabo tibi.
18 Co mądrzy powiedzieli, a nie zataili, [co mieli] od przodków swoich;
Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos.
19 Im samym dana była ziemia i żaden obcy nie przeszedł wśród nich.
Quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
20 Niegodziwy żyje w udręce przez wszystkie [swoje] dni i niewiele lat wyznaczono ciemięzcy.
Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis eius.
21 Głos przerażenia [brzmi] w jego uszach, że w czasie pokoju napadnie go niszczyciel.
Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
22 Nie wierzy, że miałby wrócić z ciemności, obawia się [zewsząd] miecza.
Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
23 Tuła się za chlebem, [pytając], gdzie [go znaleźć]. Wie, że dzień ciemności został dla niego przygotowany.
Cum se moverit ad quaerendum panem, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies.
24 Przeraża go utrapienie i ucisk; wzmocnią się przeciwko niemu jak król gotowy do boju.
Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem, qui praeparatur ad praelium.
25 Wyciągnął bowiem swą rękę przeciw Bogu, przeciwko Wszechmocnemu się umocnił.
Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
26 Naciera na niego, na [jego] szyję, [która jest okryta] pod gęstymi grzbietami jego tarcz.
Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
27 Swoją twarz kryje bowiem w tłuszczu, a jego tusza zaokrągliła się na lędźwiach.
Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet.
28 Mieszka w opustoszałych miastach i domach, w których nikt nie przebywa, które niebawem staną się ruiną.
Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quae in tumulos sunt redactae.
29 Nie wzbogaci się i nie przetrwa jego majątek ani jego doskonałość nie rozszerzy się na ziemi.
Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius, nec mittet in terra radicem suam.
30 Nie wyjdzie z ciemności, płomień ususzy jego latorośle, a zginie od tchnienia jego ust.
Non recedet de tenebris: ramos eius arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
31 Niech złudzony nie ufa marności, gdyż marność będzie jego zapłatą.
Non credet frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
32 Przed wypełnieniem jego dni nastąpi, a jego gałązka nie zakwitnie.
Antequam dies eius impleantur, peribit: et manus eius arescent.
33 Jak winna latorośl utraci swoje niedojrzałe grona, jak oliwka zrzuci swój kwiat.
Laedetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiiciens florem suum.
34 Zgromadzenie obłudników będzie bowiem spustoszone, a ogień strawi namioty przekupstwa.
Congregatio enim hypocritae sterilis, et et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt.
35 Poczęli krzywdę i urodzili nieprawość, a ich łono przygotowuje oszustwo.
Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus eius praeparat dolos.
