Hioba 15
1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
Éliphaz de Théman prit la parole et dit:
2 Czy mądry [człowiek] ma odpowiadać próżną wiedzą i napełniać swoje wnętrze wiatrem wschodnim?
Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d’orient?
3 Czy ma się spierać słowami bezużytecznymi i mową, która nie przynosi pożytku?
Est-ce par d’inutiles propos qu’il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?
4 Ty nawet odrzucasz bojaźń i powstrzymujesz modlitwę przed Bogiem.
Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.
5 Twoje usta bowiem pokazują twą nieprawość, posługujesz się mową przebiegłych.
Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.
6 Twoje usta cię potępiają, a nie ja; twoje wargi świadczą przeciwko tobie.
Ce n’est pas moi, c’est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.
7 Czy jesteś pierwszym człowiekiem, który się urodził? Czy zostałeś stworzony przed pagórkami?
Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?
8 Czy słuchałeś tajemnic Boga? Czy tylko w tobie jest mądrość?
As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?
9 Cóż ty wiesz, czego my nie wiemy? Cóż ty rozumiesz, czego my nie rozumiemy?
Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n’ayons pas?
10 Wśród nas są i sędziwi, i starcy, starsi od twego ojca.
Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.
11 Czy lekceważysz pociechę Boga? Czy masz w sobie coś tajemnego?
Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?…
12 Czemu cię tak uniosło twoje serce? Czemu swoimi oczami tak mrugasz;
Où ton cœur t’entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?
13 Że zwracasz przeciwko Bogu swego ducha i wypuszczasz ze swoich ust takie słowa?
Quoi! C’est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!
14 Czym jest człowiek, aby miał być czysty, urodzony z kobiety, aby miał być sprawiedliwy?
Qu’est-ce que l’homme, pour qu’il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?
15 Oto nawet swoim świętym on nie ufa i niebiosa nie są czyste w jego oczach.
Si Dieu n’a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,
16 Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, [który] pije nieprawość jak wodę.
Combien moins l’être abominable et pervers, L’homme qui boit l’iniquité comme l’eau!
17 Wykażę ci, [tylko] mnie posłuchaj; opowiem ci, co widziałem;
Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j’ai vu,
18 Co mądrzy powiedzieli, a nie zataili, [co mieli] od przodków swoich;
Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu’ils ont révélé, l’ayant appris de leurs pères.
19 Im samym dana była ziemia i żaden obcy nie przeszedł wśród nich.
A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n’était encore venu.
20 Niegodziwy żyje w udręce przez wszystkie [swoje] dni i niewiele lat wyznaczono ciemięzcy.
Le méchant passe dans l’angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l’impie.
21 Głos przerażenia [brzmi] w jego uszach, że w czasie pokoju napadnie go niszczyciel.
La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;
22 Nie wierzy, że miałby wrócić z ciemności, obawia się [zewsząd] miecza.
Il n’espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l’épée qui le menace;
23 Tuła się za chlebem, [pytając], gdzie [go znaleźć]. Wie, że dzień ciemności został dla niego przygotowany.
Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l’attend.
24 Przeraża go utrapienie i ucisk; wzmocnią się przeciwko niemu jak król gotowy do boju.
La détresse et l’angoisse l’épouvantent, Elles l’assaillent comme un roi prêt à combattre;
25 Wyciągnął bowiem swą rękę przeciw Bogu, przeciwko Wszechmocnemu się umocnił.
Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,
26 Naciera na niego, na [jego] szyję, [która jest okryta] pod gęstymi grzbietami jego tarcz.
Il a eu l’audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.
27 Swoją twarz kryje bowiem w tłuszczu, a jego tusza zaokrągliła się na lędźwiach.
Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d’embonpoint;
28 Mieszka w opustoszałych miastach i domach, w których nikt nie przebywa, które niebawem staną się ruiną.
Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.
29 Nie wzbogaci się i nie przetrwa jego majątek ani jego doskonałość nie rozszerzy się na ziemi.
Il ne s’enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s’étendra plus sur la terre.
30 Nie wyjdzie z ciemności, płomień ususzy jego latorośle, a zginie od tchnienia jego ust.
Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.
31 Niech złudzony nie ufa marności, gdyż marność będzie jego zapłatą.
S’il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.
32 Przed wypełnieniem jego dni nastąpi, a jego gałązka nie zakwitnie.
Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.
33 Jak winna latorośl utraci swoje niedojrzałe grona, jak oliwka zrzuci swój kwiat.
Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.
34 Zgromadzenie obłudników będzie bowiem spustoszone, a ogień strawi namioty przekupstwa.
La maison de l’impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l’homme corrompu.
35 Poczęli krzywdę i urodzili nieprawość, a ich łono przygotowuje oszustwo.
Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.
