Hioba 15
1 Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
Elifaz Temanac progovori tad i reče:
2 Czy mądry [człowiek] ma odpowiadać próżną wiedzą i napełniać swoje wnętrze wiatrem wschodnim?
“Zar šupljom naukom odgovara mudrac i vjetrom istočnim trbuh napuhuje?
3 Czy ma się spierać słowami bezużytecznymi i mową, która nie przynosi pożytku?
Zar on sebe brani riječima ispraznim, besjedama koje ničem ne koriste?
4 Ty nawet odrzucasz bojaźń i powstrzymujesz modlitwę przed Bogiem.
Još više ti činiš: ništiš strah od Boga, pred njegovim licem pribranost ukidaš.
5 Twoje usta bowiem pokazują twą nieprawość, posługujesz się mową przebiegłych.
Tvoje riječi krivicu tvoju odaju, poslužio si se jezikom lukavih,
6 Twoje usta cię potępiają, a nie ja; twoje wargi świadczą przeciwko tobie.
vlastita te usta osuđuju, ne ja, protiv tebe same ti usne svjedoče.
7 Czy jesteś pierwszym człowiekiem, który się urodził? Czy zostałeś stworzony przed pagórkami?
Zar si prvi čovjek koji se rodio? Zar si na svijet prije bregova došao?
8 Czy słuchałeś tajemnic Boga? Czy tylko w tobie jest mądrość?
Zar si tajne Božje ti prisluškivao i mudrost čitavu za se prisvojio?
9 Cóż ty wiesz, czego my nie wiemy? Cóż ty rozumiesz, czego my nie rozumiemy?
Što ti znadeš, a da i mi ne znamo, što ti razumiješ, a da to ne shvaćamo?
10 Wśród nas są i sędziwi, i starcy, starsi od twego ojca.
Ima među nama i sijedih i starih kojima je više ljeta no tvom ocu.
11 Czy lekceważysz pociechę Boga? Czy masz w sobie coś tajemnego?
Zar su ti utjehe Božje premalene i blage riječi upućene tebi?
12 Czemu cię tak uniosło twoje serce? Czemu swoimi oczami tak mrugasz;
Što te srce tvoje tako slijepo goni i što tako divlje prevrćeš očima
13 Że zwracasz przeciwko Bogu swego ducha i wypuszczasz ze swoich ust takie słowa?
kad proti Bogu jarost svoju okrećeš, a iz usta takve riječi ti izlaze!
14 Czym jest człowiek, aby miał być czysty, urodzony z kobiety, aby miał być sprawiedliwy?
Što je čovjek da bi čist mogao biti? Zar je itko rođen od žene pravedan?
15 Oto nawet swoim świętym on nie ufa i niebiosa nie są czyste w jego oczach.
Gle, ni u svece se On ne pouzdava, oku njegovu ni nebesa čista nisu,
16 Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, [który] pije nieprawość jak wodę.
a kamoli to biće gadno i buntovno, čovjek što k'o vodu pije opačinu!
17 Wykażę ci, [tylko] mnie posłuchaj; opowiem ci, co widziałem;
Mene sad poslušaj, poučit' te hoću, što god sam vidjeh, ispričat' ti želim,
18 Co mądrzy powiedzieli, a nie zataili, [co mieli] od przodków swoich;
i ono što naučavahu mudraci ne tajeć' što su primili od pređa
19 Im samym dana była ziemia i żaden obcy nie przeszedł wśród nich.
kojima je zemlja ova bila dana kamo tuđin nije nikada stupio.
20 Niegodziwy żyje w udręce przez wszystkie [swoje] dni i niewiele lat wyznaczono ciemięzcy.
Zlikovac se muči cijelog svoga vijeka, nasilniku već su ljeta odbrojena.
21 Głos przerażenia [brzmi] w jego uszach, że w czasie pokoju napadnie go niszczyciel.
Krik strave svagda mu u ušima ječi, dok miruje, na njeg baca se razbojnik.
22 Nie wierzy, że miałby wrócić z ciemności, obawia się [zewsząd] miecza.
Ne nada se da će izbjeći tminama i znade dobro da je maču namijenjen,
23 Tuła się za chlebem, [pytając], gdzie [go znaleźć]. Wie, że dzień ciemności został dla niego przygotowany.
strvinaru da je kao plijen obećan. On znade da mu se dan propasti bliži.
24 Przeraża go utrapienie i ucisk; wzmocnią się przeciwko niemu jak król gotowy do boju.
Nemir i tjeskoba na njeg navaljuju, k'o kralj spreman na boj na nj se obaraju.
25 Wyciągnął bowiem swą rękę przeciw Bogu, przeciwko Wszechmocnemu się umocnił.
On je protiv Boga podizao ruku, usuđivao se prkosit' Svesilnom
26 Naciera na niego, na [jego] szyję, [która jest okryta] pod gęstymi grzbietami jego tarcz.
Ohola je čela na njega srljao, iza štita debela dobro zaklonjen.
27 Swoją twarz kryje bowiem w tłuszczu, a jego tusza zaokrągliła się na lędźwiach.
Lice mu bijaše obloženo salom a bokovi pretilinom otežali.
28 Mieszka w opustoszałych miastach i domach, w których nikt nie przebywa, które niebawem staną się ruiną.
Razrušene je zaposjeo gradove i kućišta nastanio napuštena. Srušit će se ono što za sebe sazda;
29 Nie wzbogaci się i nie przetrwa jego majątek ani jego doskonałość nie rozszerzy się na ziemi.
cvasti mu neće, već rasuti se blago, sjena mu se neće po zemlji širiti.
30 Nie wyjdzie z ciemności, płomień ususzy jego latorośle, a zginie od tchnienia jego ust.
On se tami više izmaknuti neće, opržit će oganj njegove mladice, u dahu plamenih usta nestat će ga.
31 Niech złudzony nie ufa marności, gdyż marność będzie jego zapłatą.
U taštinu svoju neka se ne uzda, jer će mu ispraznost biti svom nagradom.
32 Przed wypełnieniem jego dni nastąpi, a jego gałązka nie zakwitnie.
Prije vremena će svenut' mu mladice, grane mu se nikad neće zazelenjet'.
33 Jak winna latorośl utraci swoje niedojrzałe grona, jak oliwka zrzuci swój kwiat.
Kao loza, grozd će stresat' svoj nezreo, poput masline pobacit će cvatove.
34 Zgromadzenie obłudników będzie bowiem spustoszone, a ogień strawi namioty przekupstwa.
Da, bezbožničko je jalovo koljeno, i vatra proždire šator podmitljivca.
35 Poczęli krzywdę i urodzili nieprawość, a ich łono przygotowuje oszustwo.
Koji zlom zanesu, rađaju nesreću i prijevaru nose u utrobi svojoj.”
