Hioba 14

1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

EL HOMBRE nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores:

2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

Que sale como una flor y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

¿Y sobre éste abres tus ojos, y me traes á juicio contigo?

4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

Si tú lo dejares, él dejará [de ser]: entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

Porque si el árbol fuere cortado, aun queda de él esperanza; retoñecerá aún, y sus renuevos no faltarán.

8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,

9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

Al percibir el agua reverdecerá, y hará copa como planta.

10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

Mas el hombre morirá, y será cortado; y perecerá el hombre, ¿y dónde estará él?

11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

Las aguas de la mar se fueron, y agotóse el río, secóse.

12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

Así el hombre yace, y no se tornará á levantar: hasta que no haya cielo no despertarán, ni se levantarán de su sueño.

13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

¡Oh quién me diera que me escondieses en el sepulcro, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieses plazo, y de mí te acordaras! (Sheol h7585)

14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

Si el hombre muriere, ¿[volverá] á vivir? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi mutación.

15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

Aficionado á la obra de tus manos, llamarás, y yo te responderé.

16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

Pues ahora me cuentas los pasos, y no das tregua á mi pecado.

17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

Tienes sellada en saco mi prevaricación, y coacervas mi iniquidad.

18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;

19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

Las piedras son desgastadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra: de tal manera haces tú perecer la esperanza del hombre.

20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y enviaráslo.

21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; ó serán humillados, y no entenderá de ellos.

22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.

Mas su carne sobre él se dolerá, y entristecerse ha en él su alma.