Hioba 14

1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

“Umuntu ozelwe ngumfazi ulensuku ezilutshwane njalo ezigcwele inhlupho.

2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

Uyaqhakaza njengeluba aphinde abune; njengesithunzi esithi tshazi, akemi.

3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

Onjalo ungala ulokhu umkhangele na? Ungamisa phambi kwakho umthonisise na?

4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

Ngubani ongaveza okuhlambulukileyo kokungcolileyo na? Kakho!

5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

Insuku zomuntu zimisiwe; uzibekile izinyanga zokuphila kwakhe wabeka lemikhawulo angeke ayeqe.

6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

Ngakho-ke myekele ungazihluphi ngaye, aze aqede lesosikhathi sakhe njengomuntu oqhatshiweyo.

7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

Kungaba lethemba ngesihlahla; singaganyulwa siyahluma njalo, amahlumela aso kawayikwehluleka ukukhula.

8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

Impande zaso zingaguga phansi emhlabathini lesiphunzi saso sife emhlabathini,

9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

kodwa singezwa amanzi siyahluma sikhuphe ingatsha njengesihlahla esitsha.

10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

Kodwa umuntu uyafa alaliswe phansi; uphefumula okokucina angabe esabakhona.

11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

Njengamanzi esitsha olwandle lanjengomfula ucitsha amanzi wome qha,

12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

ngokunjalo umuntu ulala phansi angabe esavuka; kuze kutshabalale amazulu abantu kabayikuvuka kumbe baphatshanyiswe ebuthongweni babo.

13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

Kube uyangifihla ethuneni ungithukuze ulaka lwakho luze ludlule! Kube ungibekela isikhathi ube usungikhumbula! (Sheol h7585)

14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

Umuntu angafa uphinde aphile na? Zonke insuku zokutshikatshika kwami ngizalindela isikhathi sokuyekelwa kwami.

15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

Uzabiza lami ngizasabela; uzasifisa lesosidalwa esenziwa yizandla zakho.

16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

Ngeqiniso lapho uzabala izinyathelo zami kodwa kawuyikulandelela izono zami.

17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

Iziphambeko zami zizananyekwa emgodleni; uzasigubuzela isono sami.

18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

Kodwa njengentaba ikhumuzeka ize ibhidlike, lanjengedwala ligudluka endaweni yalo,

19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

njengamanzi awagubhayo amatshe lezikhukhula zikhukhula umhlabathi, kanjalo uyalibhidliza ithemba lomuntu.

20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

Umehlula kanye angaphindi abekhona, adlule; uyabuguqula ubuso bakho umxotshe.

21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

Nxa amadodana akhe ezuza udumo, kawakwazi; nxa izizukulwane zakhe zisehliswa, kazikuboni.

22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.

Bezwa kuphela ubuhlungu bemizimba yabo bazikhalele bona.”