Hioba 14

1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

婦の産む人はその日少なくして艱難多し

2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

その來ること花のごとくにして散り 其馳ること影のごとくにして止まらず

3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

なんぢ是のごとき者に汝の目を啓きたまふや 汝われを汝の前にひきて審判したまふや

4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

誰か清き物を汚れたる物の中より出し得る物あらん 一人も無し

5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

その日既に定まり その月の數なんぢに由り 汝これが區域を立て越ざらしめたまふなれば

6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

是に目を離して安息を得させ 之をして傭人のその日を樂しむがごとくならしめたまへ

7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

それ木には望あり 假令砍るるとも復芽を出してその枝絶ず

8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

たとひ其根地の中に老い 幹土に枯るとも

9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

水の潤霑にあへば即ち芽をふき枝を出して若樹に異ならず

10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

然ど人は死れば消うす 人氣絶えなば安に在んや

11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

水は海に竭き河は涸てかわく

12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

是のごとく人も寢臥てまた興ず 天の盡るまで目覺ず睡眠を醒さざるなり

13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

願はくは汝われを陰府に藏し 汝の震怒の息むまで我を掩ひ 我ために期を定め而して我を念ひたまへ (Sheol h7585)

14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

人もし死ばまた生んや 我はわが征戰の諸日の間望みをりて我が變更の來るを待ん

15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

なんぢ我を呼びたまはん 而して我こたへん 汝かならず汝の手の作を顧みたまはん

16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

今なんぢは我に歩履を數へたまふ 我罪を汝うかがひたまはざらんや

17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

わが愆は凡て嚢の中に封じてあり汝わが罪を縫こめたまふ

18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

それ山も倒れて終に崩れ巖石も移りてその處を離る

19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

水は石を鑿ち 浪は地の塵を押流す 汝は人の望を斷たまふ

20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

なんぢは彼を永く攻なやまして去ゆかしめ 彼の面容の變らせて逐やりたまふ

21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

その子尊貴なるも彼は之を知ず 卑賤なるもまた之を曉らざるなり

22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.

只己みづからその肉に痛苦を覺え己みづからその心に哀く而已