Hioba 14

1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

"Manusia yang lahir dari perempuan, singkat umurnya dan penuh kegelisahan.

2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

Seperti bunga ia berkembang, lalu layu, seperti bayang-bayang ia hilang lenyap dan tidak dapat bertahan.

3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

Masakan Engkau menujukan pandangan-Mu kepada orang seperti itu, dan menghadapkan kepada-Mu untuk diadili?

4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

Siapa dapat mendatangkan yang tahir dari yang najis? Seorangpun tidak!

5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

Jikalau hari-harinya sudah pasti, dan jumlah bulannya sudah tentu pada-Mu, dan batas-batasnya sudah Kautetapkan, sehingga tidak dapat dilangkahinya,

6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

hendaklah Kaualihkan pandangan-Mu dari padanya, agar ia beristirahat, sehingga ia seperti orang upahan dapat menikmati harinya.

7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

Karena bagi pohon masih ada harapan: apabila ditebang, ia bertunas kembali, dan tunasnya tidak berhenti tumbuh.

8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

Apabila akarnya menjadi tua di dalam tanah, dan tunggulnya mati di dalam debu,

9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

maka bersemilah ia, setelah diciumnya air, dan dikeluarkannyalah ranting seperti semai.

10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

Tetapi bila manusia mati, maka tidak berdayalah ia, bila orang binasa, di manakah ia?

11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

Seperti air menguap dari dalam tasik, dan sungai surut dan menjadi kering,

12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

demikian juga manusia berbaring dan tidak bangkit lagi, sampai langit hilang lenyap, mereka tidak terjaga, dan tidak bangun dari tidurnya.

13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

Ah, kiranya Engkau menyembunyikan aku di dalam dunia orang mati, melindungi aku, sampai murka-Mu surut; dan menetapkan waktu bagiku, kemudian mengingat aku pula! (Sheol h7585)

14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

Kalau manusia mati, dapatkah ia hidup lagi? Maka aku akan menaruh harap selama hari-hari pergumulanku, sampai tiba giliranku;

15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

maka Engkau akan memanggil, dan akupun akan menyahut; Engkau akan rindu kepada buatan tangan-Mu.

16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

Sungguhpun Engkau menghitung langkahku, Engkau tidak akan memperhatikan dosaku;

17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

pelanggaranku akan dimasukkan di dalam pundi-pundi yang dimeteraikan, dan kesalahanku akan Kaututup dengan lepa.

18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

Tetapi seperti gunung runtuh berantakan, dan gunung batu bergeser dari tempatnya,

19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

seperti batu-batu dikikis air, dan bumi dihanyutkan tanahnya oleh hujan lebat, demikianlah Kauhancurkan harapan manusia.

20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

Engkau menggagahi dia untuk selama-lamanya, maka pergilah ia, Engkau mengubah wajahnya dan menyuruh dia pergi.

21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

Anak-anaknya menjadi mulia, tetapi ia tidak tahu; atau mereka menjadi hina, tetapi ia tidak menyadarinya.

22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.

Hanya tubuhnya membuat dirinya menderita, dan karena dirinya sendiri jiwanya berduka cita."