Hioba 14
1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
Az asszonytól született ember rövid életű és háborúságokkal bővelkedő.
2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
Mint a virág, kinyílik és elhervad, és eltünik, mint az árnyék és nem állandó.
3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
Még az ilyen ellen is felnyitod-é szemeidet, tennen magaddal törvénybe állítasz-é engem?
4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
Ki adhat tisztát a tisztátalanból? Senki.
5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
Nincsenek-é meghatározva napjai? Az ő hónapjainak számát te tudod; határt vetettél néki, a melyet nem hághat át.
6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
Fordulj el azért tőle, hogy nyugodalma legyen, hogy legyen napjában annyi öröme, mint egy béresnek.
7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
Mert a fának van reménysége; ha levágják, ismét kihajt, és az ő hajtásai el nem fogynak.
8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
Még ha megaggodik is a földben a gyökere, és ha elhal is a porban törzsöke:
9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
A víznek illatától kifakad, ágakat hajt, mint a csemete.
10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
De ha a férfi meghal és elterül; ha az ember kimúlik, hol van ő?
11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
Mint a víz kiapad a tóból, a patak elapad, kiszárad:
12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
Úgy fekszik le az ember és nem kél fel; az egek elmúlásáig sem ébrednek, nem költetnek föl az ő álmukból.
13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
Vajha engem a holtak országában tartanál; rejtegetnél engemet addig, a míg elmúlik a te haragod; határt vetnél nékem, azután megemlékeznél rólam! (Sheol h7585)
14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
Ha meghal az ember, vajjon feltámad-é? Akkor az én hadakozásom minden idejében reménylenék, míglen elkövetkeznék az én elváltozásom.
15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
Szólítanál és én felelnék néked, kivánkoznál a te kezednek alkotása után.
16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
De most számlálgatod az én lépéseimet, és nem nézed el az én vétkeimet!
17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
Gonoszságom egy csomóba van lepecsételve, és hozzáadod bűneimhez.
18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
Még a hegy is szétomlik, ha eldől; a szikla is elmozdul helyéről;
19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
A köveket lekoptatja a víz, a földet elsodorja annak árja: az ember reménységét is úgy teszed semmivé.
20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
Hatalmaskodol rajta szüntelen és ő elmegy; megváltoztatván az arczát, úgy bocsátod el őt.
21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
Ha tisztesség éri is fiait, nem tudja; ha megszégyenülnek, nem törődik velök.
22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
Csak őmagáért fáj még a teste, és a lelke is őmagáért kesereg.
