Hioba 14
1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
Man, that is born of woman, Is of few days, and full of trouble.
2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
He cometh forth as a flower, and is cut down; He fleeth also as a shadow, and continueth not.
3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
And dost thou fix thine eyes upon such a one? And dost thou bring me into judgment with thee?
4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
Who can produce a clean thing from an unclean? Not one.
5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
Seeing that his days are determined, And the number of his months, with thee, And that thou hast appointed him bounds which he cannot pass,
6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
O turn thine eyes from him, and let him rest, That he may enjoy, as a hireling, his day!
7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
For there is hope for a tree, If it be cut down, that it will sprout again, And that its tender branches will not fail;
8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
Though its root may have grown old in the earth, And though its trunk be dead upon the ground,
9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
Through the scent of water it will bud, And put forth boughs, like a young plant.
10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
But man dieth, and he is gone! Man expireth, and where is he?
11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
The waters fail from the lake; And the stream wasteth and drieth up;
12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
So man lieth down, and riseth not; Till the heavens be no more, he shall not awake, Nor be roused from his sleep.
13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
O that thou wouldst hide me in the under-world! That thou wouldst conceal me till thy wrath be past! That thou wouldst appoint me a time, and then remember me! (Sheol h7585)
14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
If a man die, can he live again? All the days of my war-service would I wait, Till my change should come.
15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
Thou wilt call, and I will answer thee; Thou wilt have compassion upon the work of thy hands!
16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
But now thou numberest my steps; Thou watchest over my sins.
17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
My transgression is sealed up in a bag; Yea, thou addest unto my iniquity.
18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
As the mountain falling cometh to nought, And the rock is removed from its place;
19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
As the waters wear away the stones, And the floods wash away the dust of the earth, So thou destroyest the hope of man.
20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
Thou prevailest against him continually, and he perisheth; Thou changest his countenance, and sendest him away.
21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
His sons come to honor, but he knoweth it not; Or they are brought low, but he perceiveth it not.
22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
But his flesh shall have pain for itself alone; For itself alone shall his soul mourn.
