Hioba 14
1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.
2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
He comes forth like a flower, and is cut down. He too flees as a shadow, and does not continue.
3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
And do thou open thine eyes upon such a one, and bring me into judgment with thee?
4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.
5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
Seeing his days are determined, the number of his months is with thee, and thou have appointed his bounds that he cannot pass,
6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
look away from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.
7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
For there is hope of a tree, if it is cut down, that it will sprout again, and that the tender branch of it will not cease.
8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
Though the root of it grows old in the earth, and the trunk of it dies in the ground,
9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.
10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
But man dies, and is laid low. Yea, man gives up the spirit, and where is he?
11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
As the waters fail from the sea, and the river wastes away and dries up,
12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
so man lies down and does not rise. Till the heavens be no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.
13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
O that thou would hide me in Sheol, that thou would keep me secret, until thy wrath be past, that thou would appoint for me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare I would wait till my release should come.
15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
Thou would call, and I would answer thee. Thou would have a desire to the work of thy hands.
16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
But now thou number my steps. Do thou not watch over my sin?
17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
My transgression is sealed up in a bag, and thou fasten up my iniquity.
18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
But the falling mountain comes to nothing, and the rock is removed out of its place.
19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
The waters wear the stones. The overflowings of it wash away the dust of the earth. So thou destroy the hope of man.
20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
Thou prevail forever against him, and he passes. Thou change his countenance, and send him away.
21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
His sons come to honor, and he does not know it, and they are brought low, but he does not perceive it of them.
22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
But his flesh upon him has pain, and his soul within him mourns.
