Hioba 13

1 Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.

Siehe, das alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt.

2 Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.

So viel ihr wisset, weiß auch ich; ich stehe nicht hinter euch zurück.

3 Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.

Doch zu dem Allmächtigen will ich reden, und vor Gott mich zu rechtfertigen begehre ich;

4 Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.

ihr hingegen seid Lügenschmiede, nichtige Ärzte, ihr alle!

5 Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.

O daß ihr doch stille schwieget! Das würde euch zur Weisheit gereichen.

6 Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.

Höret doch meine Rechtfertigung, und horchet auf die Beweisgründe meiner Lippen!

7 Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?

Wollt ihr für Gott Unrecht reden, und für ihn Trug reden?

8 Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?

Wollt ihr für ihn Partei nehmen? Oder wollt ihr für Gott rechten?

9 Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?

Ist es gut für euch, daß er euch erforsche? Oder werdet ihr ihn täuschen, wie man einen Menschen täuscht?

10 Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.

Strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet.

11 Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?

Wird nicht seine Hoheit euch bestürzen, und sein Schrecken auf euch fallen?

12 Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.

Eure Denksprüche sind Sprüche von Asche, eure Schutzwehren erweisen sich als Schutzwehren von Lehm.

13 Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.

Schweiget, laßt mich, und ich will reden, was auch über mich ergehen möge.

14 Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?

Warum sollte ich mein Fleisch zwischen meine Zähne nehmen, und mein Leben meiner Hand anvertrauen?

15 Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.

Siehe, tötet er mich, ich werde auf ihn warten, nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht rechtfertigen.

16 On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.

Auch das wird mir zur Rettung sein, daß ein Ruchloser nicht vor sein Angesicht kommen darf.

17 Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.

Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!

18 Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.

Siehe doch, ich habe die Rechtssache gerüstet! Ich weiß, daß ich Recht behalten werde.

19 Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.

Wer ist es, der mit mir rechten könnte? Denn dann wollte ich schweigen und verscheiden.

20 Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.

Nur zweierlei tue mir nicht; dann werde ich mich nicht vor deinem Angesicht verbergen.

21 Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.

Deine Hand entferne von mir, und dein Schrecken ängstige mich nicht.

22 Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.

So rufe denn, und ich will antworten, oder ich will reden, und erwidere mir!

23 Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.

Wie viele Missetaten und Sünden habe ich? Laß mich meine Übertretung und meine Sünde wissen!

24 Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?

Warum verbirgst du dein Angesicht, und hältst mich für deinen Feind?

25 Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?

Willst du ein verwehtes Blatt hinwegschrecken, und die dürre Stoppel verfolgen?

26 Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;

Denn Bitteres verhängst du über mich, und lässest mich erben die Missetaten meiner Jugend;

27 Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.

und meine Füße legst du in den Stock, und beobachtest alle meine Pfade, grenzest dir ein die Sohlen meiner Füße;

28 Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.

da ich doch zerfalle wie Moder, wie ein Kleid, das die Motte zerfressen hat.