Hioba 13
1 Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
Voilà que mon œil a vu tout cela, mon oreille l’a entendu et compris.
2 Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
Ce que vous savez, moi aussi je le sais, je ne vous suis en rien inférieur.
3 Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
Mais je veux parler au Tout-Puissant, je veux plaider ma cause avec Dieu.
4 Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
Car vous n’êtes que des charlatans, vous êtes tous des médecins inutiles.
5 Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
Que ne gardiez-vous le silence! Il vous eût tenu lieu de sagesse.
6 Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
Écoutez, je vous prie, ma défense, soyez attentifs au plaidoyer de mes lèvres.
7 Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
Parlerez-vous mensonge en faveur de Dieu, pour lui, parlerez-vous tromperie?
8 Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
Ferez-vous pour Dieu acception de personnes, vous constituerez-vous avocats?
9 Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
Vous en saura-t-il gré, s’il sonde vos cœurs? Le tromperez-vous comme on trompe un homme?
10 Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
Certainement il vous condamnera, si vous faites en secret acception de personnes.
11 Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
Oui, sa majesté vous épouvantera, ses terreurs tomberont sur vous.
12 Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
Vos arguments sont des raisons de poussière, vos forteresses sont des forteresses d’argile.
13 Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
Taisez-vous, laissez-moi, je veux parler; il m’en arrivera ce qu’il pourra.
14 Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
Je veux prendre ma chair entre les dents, je veux mettre mon âme dans ma main.
15 Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
Quand il me tuerait, que je n’aurais rien à espérer, je défendrai devant lui ma conduite.
16 On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
Mais il sera mon salut, car l’impie ne saurait paraître en sa présence.
17 Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
Écoutez donc mes paroles, prêtez l’oreille à mon discours.
18 Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
Voici que j’ai préparé ma cause, je sais que je serai justifié.
19 Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
Est-il quelqu’un qui veuille plaider contre moi? À l’instant même je veux me taire et mourir.
20 Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
Seulement épargne-moi deux choses, ô Dieu, et je ne me cacherai pas devant ta face:
21 Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
éloigne ta main de dessus moi, et que tes terreurs ne m’épouvantent plus.
22 Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
Après cela, appelle, et je répondrai; ou bien je parlerai d’abord, et tu me répondras.
23 Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître mes transgressions et mes offenses.
24 Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
Pourquoi cacher ainsi ton visage, et me regarder comme ton ennemi!
25 Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
Veux-tu donc effrayer une feuille agitée par le vent, poursuivre une paille desséchée,
26 Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
pour que tu écrives contre moi des choses amères, pour que tu m’imputes les fautes de ma jeunesse,
27 Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
pour que tu mettes mes pieds dans les ceps, que tu observes toutes mes démarches, que tu traces une limite à la plante de mes pieds,
28 Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.
alors que mon corps se consume comme un bois vermoulu, comme un vêtement que dévore la teigne.
