Hioba 13
1 Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
Lo! all this mine eye hath seen; Mine ear hath heard and understood it.
2 Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
What ye know, I know also; I am not inferior to you.
3 Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
But O that I might speak with the Almighty! O that I might reason with God!
4 Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
For ye are forgers of lies; Physicians of no value, all of you!
5 Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
O that ye would altogether hold your peace! This, truly, would be wisdom in you.
6 Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
Hear, I pray you, my arguments; Attend to the pleadings of my lips!
7 Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
Will ye speak falsehood for God? Will ye utter deceit for him?
8 Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
Will ye be partial to his person? Will ye contend earnestly for God?
9 Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
Will it be well for you, if he search you thoroughly? Can ye deceive him, as one may deceive a man?
10 Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
Surely he will rebuke you, If ye secretly have respect to persons.
11 Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
Doth not his majesty make you afraid, And his dread fall upon you?
12 Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
Your maxims are words of dust; Your fortresses are fortresses of clay.
13 Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
Hold your peace, and let me speak: And then come upon me what will!
14 Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
Why do I take my flesh in my teeth, And put my life in my hand?
15 Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
Lo! he slayeth me, and I have no hope! Yet will I justify my ways before him.
16 On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
This also shall be my deliverance; For no unrighteous man will come before him.
17 Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
Hear attentively my words, And give ear to my declaration!
18 Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
Behold, I have now set in order my cause; I know that I am innocent.
19 Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
Who is he that can contend with me? For then would I hold my peace, and die!
20 Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
Only do not unto me two things, Then will I not hide myself from thy presence;
21 Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
Let not thy hand be heavy upon me, And let not thy terrors make me afraid:
22 Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
Then call upon me, and I will answer; Or I will speak, and answer thou me.
23 Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
How many are my iniquities and sins? Make me to know my faults and transgressions.
24 Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
Wherefore dost thou hide thy face, And account me as thine enemy?
25 Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
Wilt thou put in fear the driven leaf? Wilt thou pursue the dry stubble?
26 Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
For thou writest bitter things against me, And makest me inherit the sins of my youth.
27 Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
Yea, thou puttest my feet in the stocks, And waterest all my paths; Thou hemmest in the soles of my feet.
28 Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.
And I, like an abandoned thing, shall waste away; Like a garment which is moth-eaten.
