Hioba 13
1 Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.
2 Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.
3 Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.
4 Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.
5 Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.
6 Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.
7 Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?
8 Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?
9 Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?
10 Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.
11 Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?
12 Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.
13 Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.
14 Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?
15 Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.
16 On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.
17 Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.
18 Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.
19 Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?
20 Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:
21 Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.
22 Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.
23 Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.
24 Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?
25 Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?
26 Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,
27 Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;
28 Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.
Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.
