Hioba 13
1 Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
Očima svojim sve to ja vidjeh, ušima svojim čuh i razumjeh.
2 Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
Sve što vi znate znadem to i ja, ni u čemu od vas gori nisam.
3 Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
Zato, zborit' moram sa Svesilnim, pred Bogom svoj razlog izložiti.
4 Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
Jer, kovači laži vi ste pravi, i svi ste vi zaludni liječnici!
5 Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
Kada biste bar znali šutjeti, mudrost biste svoju pokazali!
6 Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
Dokaze mi ipak poslušajte, razlog mojih usana počujte.
7 Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
Zar zbog Boga govorite laži, zar zbog njega riječi te prijevarne?
8 Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
Zar biste pristrano branit' htjeli Boga, zar biste mu htjeli biti odvjetnici?
9 Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
Zar bi dobro bilo da vas on ispita? Zar biste ga obmanuli k'o čovjeka?
10 Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
Kaznom preteškom on bi vas pokarao poradi potajne vaše pristranosti.
11 Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
Zar vas veličanstvo njegovo ne plaši i zar vas od njega užas ne spopada?
12 Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
Razlozi su vam od pepela izreke, obrana je vaša obrana od blata.
13 Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
Umuknite sada! Dajte da govorim, pa neka me poslije snađe što mu drago.
14 Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
Zar da meso svoje sam kidam zubima? Da svojom rukom život upropašćujem?
15 Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
On me ubit' može: nade druge nemam već da pred njim svoje držanje opravdam.
16 On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
I to je već zalog mojega spasenja, jer bezbožnik preda nj ne može stupiti.
17 Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
Pažljivo mi riječi poslušajte, nek' vam prodre u uši besjeda.
18 Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
Gle: ja sam pripremio parnicu, jer u svoje sam pravo uvjeren.
19 Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
Tko se sa mnom hoće parničiti? - Umuknut ću potom te izdahnut'.
20 Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
Dvije mi molbe samo ne uskrati da se od tvog lica ne sakrivam:
21 Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
digni s mene tešku svoju ruku i užasom svojim ne straši me.
22 Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
Tada me pitaj, a ja ću odgovarat'; ili ja da pitam, ti da odgovaraš.
23 Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
Koliko počinih prijestupa i grijeha? Prekršaj mi moj pokaži i krivicu.
24 Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
Zašto lice svoje kriješ sad od mene, zašto u meni vidiš neprijatelja?
25 Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
Zašto strahom mučiš list vjetrom progonjen, zašto se na suhu obaraš slamčicu?
26 Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
O ti, koji mi gorke pišeš presude i teretiš mene grijesima mladosti,
27 Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
koji si mi noge u klade sapeo i koji bdiš nad svakim mojim korakom i tragove stopa mojih ispituješ!
28 Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.
Život mi se k'o trulo drvo raspada, k'o haljina što je moljci izjedaju!
