Hioba 12
1 Potem Hiob odpowiedział:
Respondens autem Iob, dixit:
2 Doprawdy jesteście ludem i wraz z wami zginie mądrość.
Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
3 Ale ja również mam rozum, jak [i] wy, i nie jestem od was gorszy. Kto nie zna tych rzeczy?
Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim hæc, quæ nostis, ignorat?
4 Jestem pośmiewiskiem dla swojego przyjaciela; ja, który wołam do Boga, a on odpowiada; sprawiedliwy [i] doskonały [jest] pośmiewiskiem.
Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.
5 Ten, który jest bliski upadku, to pochodnia wzgardzona w umyśle [tego], który żyje w pokoju.
Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.
6 Namioty łupieżców są spokojne i bezpieczni są ci, którzy drażnią Boga, a którym Bóg [obficie] daje w ręce.
Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
7 Ale zapytaj zwierząt, a one cię pouczą, i ptaków nieba, a powiedzą tobie.
Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
8 Albo rozmawiaj z ziemią, a ona cię nauczy, i opowiedzą ci ryby morskie.
Loquere terræ, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.
9 Któż spośród nich wszystkich nie wie, że ręka PANA to wykonała?
Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?
10 W jego ręku jest dusza wszelkiej istoty żywej i duch wszelkiego człowieka.
In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.
11 Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu?
Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?
12 U starców jest mądrość, a w długości dni roztropność.
In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
13 [Ale] u niego jest mądrość i siła, u niego rada i roztropność.
Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.
14 Oto on burzy, [a] nikt nie może odbudować, zamyka człowieka, a nikt nie może otworzyć.
Si destruxerit, nemo est qui ædificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
15 Oto gdy zatrzyma wody, wysychają, gdy je wypuści, wywracają ziemię.
Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.
16 U niego jest moc i mądrość. Do niego należy zwiedziony i zwodziciel.
Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
17 Pozbawia radców [mądrości] i sędziów czyni głupcami.
Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.
18 Rozwiązuje więzy królów i przepasuje ich biodra pasem.
Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.
19 Odprowadza złupionych książąt i wywraca mocarzy.
Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
20 Odbiera mowę prawdomównym i zabiera starcom rozsądek.
Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
21 Wylewa pogardę na książąt i osłabia siły mocarzy.
Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.
22 [On] odsłania głębokie rzeczy z ciemności i wyprowadza na światło cień śmierci.
Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
23 Rozmnaża narody i wytraca je, rozszerza narody i pomniejsza je.
Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
24 On zabiera serca przełożonym ludu ziemi i sprawia, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
25 I chodzą po omacku w ciemności bez światła, i sprawia, że zataczają się jak pijani.
Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.
