Hioba 11

1 Wtedy Sofar z Naamy odpowiedział:

Sofar iz Naama progovori tad i reče:

2 Czy nie należy odpowiedzieć na takie mnóstwo słów? Czy człowiek gadatliwy ma być usprawiedliwiony?

“Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?

3 Czy ludzie mają milczeć na twoje kłamstwa? A gdy kpisz, nikt cię nie zawstydzi?

Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?

4 Powiedziałeś bowiem: Moja nauka jest czysta, jestem czysty w twoich oczach.

Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'

5 O gdyby Bóg zechciał przemówić i otworzyć usta przeciwko tobie;

Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori

6 Gdyby objawił tajemnice mądrości – że zasługujesz na dwa razy większą [karę]. Poznaj więc, ile Bóg ci przebaczył za twoją nieprawość.

kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.

7 Czy wybadasz tajemnice Boga? Czy zgłębisz doskonałość Wszechmocnego?

Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?

8 Są wyżej niż niebiosa, co [możesz z tym] uczynić? Głębsze niż piekło, czy [możesz je] poznać? (Sheol h7585)

Od neba je više: što još da učiniš? Od Šeola dublje: što još da mudruješ? (Sheol h7585)

9 Ich miara jest dłuższa niż ziemia i szersza niż morze.

Duže je od zemlje - šire je od mora!

10 Jeśli wycina, zamyka albo gromadzi, któż go powstrzyma?

Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?

11 On bowiem zna marność ludzi i widzi niegodziwość. Czy miałby na to nie zważać?

Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.

12 Człowiek nierozumny może nabyć rozumu, choć człowiek rodzi się jak źrebię dzikiego osła.

Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.

13 Jeśli przygotujesz swoje serce i wyciągniesz do niego swoje ręce;

Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,

14 Jeśli w twoich rękach [jest] nieprawość, oddal ją i nie pozwól, aby niegodziwość mieszkała w twoich przybytkach.

ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,

15 Wtedy podniesiesz swoje oblicze bez zmazy, będziesz stały i nie będziesz się bał.

čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.

16 Zapomnisz bowiem o swojej udręce i wspomnisz ją tak jak wody, które przepłynęły.

Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.

17 I [twoje] życie będzie [jaśniejsze] niż południe; twoja ciemność będzie jak poranek.

Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.

18 Będziesz ufał, mając nadzieję; będziesz kopać dokoła i odpoczniesz bezpiecznie.

U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.

19 Położysz się i nikt cię nie przestraszy; wielu uniży się [przed] twoim obliczem.

Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.

20 Ale oczy niegodziwych przygasną i nie będzie dla nich ucieczki, a ich nadzieja [będzie jak] wyzionięcie ducha.

A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada.”