Hioba 10

1 Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

“Ndinosema upenyu hwangu chaihwo, naizvozvo ndicharega kunyarara pakunyunyuta kwangu ndigotaura mukushungurudzika kwemwoyo wangu.

2 Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

Ndichati kuna Mwari: Musandiwanira mhosva asi mundiudze mhaka yangu nemi.

3 Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

Ko, kundimanikidza kunokufadzai, kuti muzvidze basa ramaoko enyu, muchinyemwerera kurangano dzavakaipa here?

4 Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

Ko, imi muna meso enyama here? Munoona sokuona kunoita munhu anofa here?

5 Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

Ko, mazuva enyu akaita seavaya vanofa, kana makore enyu samakore omunhu,

6 Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

kuti muongorore mhosva yangu uye mutsvage chivi changu,

7 Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

kunyange muchiziva kuti handina mhosva, uye kuti hakuna anogona kundinunura paruoko rwenyu here?

8 Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

“Maoko enyu akandiumba uye akandigadzira. Zvino modzoka kuzondiparadza here?

9 Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

Rangarirai kuti makandiumba sevhu. Zvino mondidzoserazve kuvhu here?

10 Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

Hamuna kundidurura somukaka here uye mukandigwambisa sechizi,

11 Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

mukandifukidza neganda nenyama mukandisonanidza pamwe chete namapfupa namarunda here?

12 Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

Makandipa upenyu mukandinzwira ngoni, uye nehanya yenyu mukachengeta mweya wangu.

13 I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

“Asi izvi ndizvo zvamakaviga mumwoyo menyu, uye ndinoziva kuti izvi zvaiva mupfungwa dzenyu.

14 Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

Kana ndakatadza, imi maizenge makanditarisa, uye hamaizotendera kudarika kwangu kuti kurege kurangwa.

15 Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

Kana ndine mhosva, ndine nhamo! Kunyange dai ndisina mhosva, handingasimudzi musoro wangu, nokuti ndizere nenyadzi uye ndakanyura mukutambudzika kwangu.

16 Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

Kana ndikasimudza musoro wangu, imi munondironda sezvinoita shumba, uyezve munoratidza simba renyu rinotyisa pamusoro pangu.

17 Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

Munouya nezvapupu zvenyu zvitsva kuzondipomera mhosva uye munowedzera hasha dzenyu pamusoro pangu, hondo dzenyu dzinondirwisa, mapoka namapoka.

18 Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

“Ko, zvino makandibudisirei mudumbu? Ndinoshuva kuti dai ndakafa hangu pasati pava neziso randiona.

19 Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

Dai chete ndakanga ndisina kumbovapo hangu, kana kuti ndakatakurwa ndichiendeswa kubwiro ndichangobva mudumbu ramai vangu!

20 Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

Ko, mazuva angu haasi mashoma ava kutopera here? Ibvai kwandiri kuti ndimbofara hangu kwakanguva,

21 Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

ndisati ndaenda kusingadzokwi, kunyika yerima nomumvuri wakadzama,

22 Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.

kunyika yerima guru, yomumvuri wakadzama nenyonganyonga, iko kunoti kunyange chiedza chakangofanana nerima.”