Hioba 10

1 Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

Mon âme est lasse de la vie; je donnerai libre cours à ma plainte, je parlerai dans l’amertume de mon cœur.

2 Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

Je dis à Dieu: Ne me condamne point; apprends-moi sur quoi tu me prends à partie.

3 Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

Trouves-tu du plaisir à opprimer, à repousser l’œuvre de tes mains, à faire luire ta faveur sur le conseil des méchants?

4 Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

As-tu des yeux de chair, ou bien vois-tu comme voient les hommes?

5 Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

Tes jours sont-ils comme les jours de l’homme, ou bien tes années comme les années d’un mortel,

6 Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

pour que tu recherches mon iniquité, pour que tu poursuives mon péché,

7 Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

quand tu sais que je ne suis pas coupable, et que nul ne peut me délivrer de ta main?

8 Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

Tes mains m’ont formé et façonné, tout entier, et tu voudrais me détruire!

9 Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

Souviens-toi que tu m’as pétri comme l’argile: et tu me ramènerais à la poussière!

10 Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

Ne m’as-tu pas coulé comme le lait, et coagulé comme le fromage?

11 Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

Tu m’as revêtu de peau et de chair, tu m’as tissé d’os et de nerfs.

12 Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

Avec la vie, tu m’as accordé ta faveur, et ta providence a gardé mon âme.

13 I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

Et pourtant, voilà ce que tu cachais dans ton cœur: Je vois bien ce que tu méditais.

14 Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

Si je pèche, tu m’observes, tu ne me pardonnes pas mon iniquité.

15 Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

Suis-je coupable, malheur à moi! Suis-je innocent, je n’ose lever la tête, rassasié de honte, et voyant ma misère.

16 Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

Si je me relève, tu me poursuis comme un lion, tu recommences à me tourmenter étrangement,

17 Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

tu m’opposes de nouveaux témoins; tu redoubles de fureur contre moi, des troupes de rechange viennent m’assaillir.

18 Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

Pourquoi m’as-tu tiré du sein de ma mère? Je serais mort, et aucun œil ne m’aurait vu.

19 Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

Je serais comme si je n’eusse jamais été, du sein maternel j’aurais été porté au sépulcre.

20 Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

Mes jours ne sont-ils pas bien courts? Qu’il me laisse! Qu’il se retire et que je respire un instant,

21 Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

avant que je m’en aille, pour ne plus revenir, dans la région des ténèbres et de l’ombre de la mort,

22 Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.

morne et sombre région, où règnent l’ombre de la mort et le chaos, où la clarté est pareille aux ténèbres.