Hioba 10
1 Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.
My soul doth loathe my life, —I let loose my complaint, I speak, in the bitterness of my soul.
2 Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?
I say unto GOD, Do not hold me guilty, Let me know, on what account thou contendest with me!
3 Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?
Is it seemly in thee, that thou shouldst oppress? that thou shouldst despise the labour of thine own hand, when, upon the counsel of the lawless, thou hast shone?
4 Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?
Eyes of flesh, hast thou? or, as a mortal seeth, seest thou?
5 Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;
As the days of a mortal, are thy days? or, thy years, as the days of a man?
6 Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?
That thou shouldst seek for mine iniquity, and, for my sin, shouldst make search:
7 Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.
Though it is, within thine own knowledge, that I would not be lawless, and, none, out of thy hand, can deliver?
8 Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.
Thine own hands, shaped me, and made me, all in unison round about, and yet thou hast confounded me.
9 Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?
Remember, I pray thee, that, as clay, thou didst make me, and, unto dust, thou wilt cause me to return.
10 Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?
Didst thou not, like milk, pour me forth? and, as cheese, curdle me?
11 Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.
With skin and flesh, clothe me? and, with bones and sinews, interweave me?
12 Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.
Life and lovingkindness, thou didst bestow upon me, —and, thy watchful care, preserved my breath.
13 I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.
Yet, these things, thou didst hide in thy heart, I know that, this, hath been with thee!
14 Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.
If I have sinned, then couldst thou watch me, and, from mine iniquity, thou wouldst not acquit me:
15 Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;
If I have been lawless, alas for me! Or, if I am righteous, I will not lift up my head, Surfeited with shame, look thou then on my humiliation.
16 Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.
When it is lifted up, like a howling lion, thou dost hunt me, Then again thou dost shew thyself marvellous against me.
17 Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.
Thou renewest thy witnesses before me, and dost increase thy vexation with me, Relays—yea an army, is with me.
18 Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!
Wherefore then, from the womb, didst thou bring me forth? I might have breathed my last, and, no eye, have seen me.
19 Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!
As though I had not been, should I have become, —from the womb to the grave, might I have been borne.
20 Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;
Are not my days, few?—then forbear, and set me aside, that I may brighten up for a little;
21 Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;
Before I go, and not return, unto a land of darkness and death-shade:
22 Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.
A land of obscurity, like thick darkness, of death-shade and disorder, and which shineth like thick darkness.
