Hioba 10

1 Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

Weary in my soul, I will pour my words with groans upon him: I will speak being straitened in the bitterness of my soul.

2 Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

And I will say to the Lord, Do not teach me to be impious; and wherefore hast thou thus judged me?

3 Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

Is it good before thee if I be unrighteous? for thou hast disowned the work of thy hands, and attended to the counsel of the ungodly.

4 Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

Or dost thou see as a mortal sees? or wilt thou look as a man sees?

5 Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

Or is thy life human, or thy years [the years] of a man,

6 Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

that thou hast enquired into mine iniquity, and searched out my sins?

7 Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

For thou knowest that I have not committed iniquity: but who is he that can deliver out of thy hands?

8 Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

Thy hands have formed me and made me; afterwards thou didst change [thy mind], and smite me.

9 Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

Remember that thou hast made me [as] clay, and thou dost turn me again to earth.

10 Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

Hast thou not poured me out like milk, and curdled me like cheese?

11 Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

And thou didst clothe me with skin and flesh, and frame me with bones and sinews.

12 Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

And thou didst bestow upon me life and mercy, and thy oversight has preserved my spirit.

13 I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

Having these things in thyself, I know that thou canst do all things; for nothing is impossible with thee.

14 Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

And if I should sin, thou watchest me; and thou hast not cleared me from iniquity.

15 Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

Or if I should be ungodly, woe is me: and if I should be righteous, I cannot lift myself up, for I am full of dishonour.

16 Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

For I am hunted like a lion for slaughter; for again thou hast changed and art terribly destroying me;

17 Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

renewing against me my torture: and thou hast dealt with me in great anger, and thou hast brought trials upon me.

18 Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

Why then didst thou bring me out of the womb? and why did I not die, and no eye see me,

19 Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

and I become as if I had not been? for why was I not carried from the womb to the grave?

20 Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

Is not the time of my life short? suffer me to rest a little,

21 Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

before I go whence I shall not return, to a land of darkness and gloominess;

22 Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.

to a land of perpetual darkness, where there is no light, neither [can any one] see the life of mortals.