Hioba 10
1 Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.
“I loathe my own life; I will express my complaint and speak in the bitterness of my soul.
2 Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?
I will say to God: Do not condemn me! Let me know why You prosecute me.
3 Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?
Does it please You to oppress me, to reject the work of Your hands and favor the schemes of the wicked?
4 Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?
Do You have eyes of flesh? Do You see as man sees?
5 Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;
Are Your days like those of a mortal, or Your years like those of a man,
6 Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?
that You should seek my iniquity and search out my sin—
7 Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.
though You know that I am not guilty, and there is no deliverance from Your hand?
8 Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.
Your hands shaped me and altogether formed me. Would You now turn and destroy me?
9 Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?
Please remember that You molded me like clay. Would You now return me to dust?
10 Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?
Did You not pour me out like milk, and curdle me like cheese?
11 Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.
You clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
12 Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.
You have granted me life and loving devotion, and Your care has preserved my spirit.
13 I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.
Yet You concealed these things in Your heart, and I know that this was in Your mind:
14 Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.
If I sinned, You would take note, and would not acquit me of my iniquity.
15 Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;
If I am guilty, woe to me! And even if I am righteous, I cannot lift my head. I am full of shame and aware of my affliction.
16 Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.
Should I hold my head high, You would hunt me like a lion, and again display Your power against me.
17 Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.
You produce new witnesses against me and multiply Your anger toward me. Hardships assault me in wave after wave.
18 Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!
Why then did You bring me from the womb? Oh, that I had died, and no eye had seen me!
19 Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!
If only I had never come to be, but had been carried from the womb to the grave.
20 Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;
Are my days not few? Withdraw from me, that I may have a little comfort,
21 Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;
before I go—never to return— to a land of darkness and gloom,
22 Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.
to a land of utter darkness, of deep shadow and disorder, where even the light is like darkness.”
