Hioba 10

1 Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,

2 Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!

3 Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Raad?

4 Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

Har du da Kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,

5 Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

er dine Dage som Menneskets Dage, er dine Aar som Mandens Dage,

6 Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,

7 Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Haand er der ingen Redning!

8 Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

Dine Hænder gjorde og danned mig først, saa skifter du Sind og gør mig til intet!

9 Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!

10 Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,

11 Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

iklædte mig Hud og Kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?

12 Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Aand —

13 I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

og saa gemte du dog i dit Hjerte paa dette, jeg skønner, dit Øjemed var:

14 Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

Synded jeg, vogted du paa mig og tilgav ikke min Brøde.

15 Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

I Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.

16 Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;

17 Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!

18 Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udaandet, uset af alle;

19 Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.

20 Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

Er ej mine Livsdage faa? Saa slip mig, at jeg kan kvæges lidt,

21 Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

før jeg for evigt gaar bort til Mørkets og Mulmets Land,

22 Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.

Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket.