Jeremiasza 8
1 W tym czasie, mówi PAN, wydobędą z ich grobów kości królów Judy, kości ich książąt, kości kapłanów, kości proroków i kości mieszkańców Jerozolimy;
Hatnae tueng nah BAWIPA ni telah a dei, Judah siangpahrang hrunaw, vaihma hrunaw, profet hrunaw, Jerusalem tanminaw e hrunaw hah amamae phuen koehoi a thaw awh han.
2 I rozrzucą je przed słońcem, przed księżycem i przed całym zastępem nieba, które oni kochali, którym służyli, za którymi szli, których szukali i którym oddawali pokłon. Nie będą zebrane ani pogrzebane, [lecz] staną się nawozem na powierzchni ziemi.
Ahnimanaw ni lungpataw teh thaw tawk pouh awh, a hnukkâbang pouh awh, a pacei awh teh a bawk awh e kanî hoi thapa hoi kalvan e âsinaw pueng hmalah a dan awh han.
3 I cała reszta ocalałych z tego przewrotnego rodu będzie wybierać [raczej] śmierć niż życie we wszystkich miejscach, gdzie zostali, kiedy ich wygnałem, mówi PAN zastępów.
Kai ni ka pâlei e hmuen pueng koevah, hete tamikathout miphunnaw ni hringnae hlak duenae arawihnawn awh telah ransahu BAWIPA ni ati.
4 Dlatego powiesz do nich: Tak mówi PAN: Czy nie powstaje ten, który upadł? Czy nie zawraca ten, który zbłądził?
BAWIPA ni hettelah a dei tie hah ahnimouh koe dei pouh, taminaw tâlaw awh navah bout thaw awh hoeh maw, lam a payon awh navah bout ban awh mahoeh maw.
5 Czemu więc odwrócił się ten lud Jerozolimy wiecznym odstępstwem? Trzymają się kłamstwa, nie chcą wrócić.
Telah pawiteh, bangkongmaw hete taminaw ni hnuklah a kamlang awh, Bangkongmaw Jerusalem kho taminaw ni hnuklah meng a kamlang awh. Dumnae dawk a lungpen awh teh ban han ngai awh hoeh.
6 Uważałem i słyszałem: nie mówią właściwie, nikt nie żałuje swej niegodziwości, mówiąc: Cóż uczyniłem? Każdy biegnie swoją drogą, jak koń pędzący do bitwy.
A lawk khei ka thai nah, ahnimouh ni lawkkatang hah dei awh hoeh. A thoenae koehoi buet touh ni hai pankângai e awm hoeh. Kai bangmaw ka sak, ati awh. Tarantuk koe marang ka yawng e patetlah tami pueng ni lam a phen awh teh, amamae lamthung dawk koung a yawng awh toe.
7 Nawet bocian na niebiosach zna swoje ustalone pory; synogarlica, żuraw i jaskółka przestrzegają czasu swego przylotu. Lecz mój lud nie zna sądu PANA.
Lathueng kamleng tavanaw ni patenghai a tue hah a panue awh teh, batuiling, bakhunaw, pingpitnaw, hoi tuicawmpainaw ni hai tho nahane a tue teh a panue awh. Hatei, ka taminaw ni teh BAWIPA e a kawnae hah panuek awh hoeh.
8 Jakże [możecie] mówić: My jesteśmy mądrzy, a prawo PANA [jest] przy nas? Oto zaprawdę na próżno uczynił je; daremne jest pióro pisarzy.
Bangtelamaw, kaimouh teh ka lungang awh, BAWIPA e kâlawk kaimouh koe ao na ti thai awh vaw. cakathutkungnaw e cacung ni laithoe a tawm sak awh toe hei.
9 Mędrcy się zawstydzili. Są przestraszeni i pojmani. Oto odrzucają słowo PANA, jaką więc mają mądrość?
A lungkaangnaw yeirai a phu awh han. Puen awh vaiteh, man lah ao han. BAWIPA e lawk a pahnawt awh toe, bangpatet lungangnae maw a tawn awh.
10 Dlatego ich żony dam innym, ich pola tym, którzy ich zdobędą, bo od najmniejszego aż do największego – wszyscy są oddani chciwości, od proroka aż do kapłana – wszyscy działają podstępnie.
Hatdawkvah, a yunaw hah tami alouknaw koe ka poe han. A lawnaw hai ayânaw koe ka poe han. Kathoengca koehoi kalenpoung totouh kahounlounnaw lah ao awh. Profetnaw hoi vaihmanaw hai laithoe koung a dei awh.
11 I leczą rany córki mego ludu [tylko] powierzchownie, mówiąc: Pokój, pokój! Ale nie ma pokoju.
Ka taminaw, ka canunaw e hmâ hah phouhoucalah a khet awh. Lungmawngnae kaawm hoeh e hah, lungmawngnae lungmawngnae atipouh awh.
12 Czy zawstydzili się, że popełnili obrzydliwość? Bynajmniej, wcale się nie zawstydzili ani nie potrafili rumienić. Dlatego upadną wśród tych, co mają upaść. W czasie gdy ich nawiedzę, upadną, mówi PAN.
Panuet ka tho e nuencangnaw dawk a kaya awh maw, kayak awh hoeh. Kayanae roeroe tawn awh hoeh. A minhmai patenghai paling awh hoeh. Hatdawkvah, ka rawm e taminaw koe a rawp awh van vaiteh, rek lah ao awh nah a rahim lah a bo awh van han telah BAWIPA ni ati.
13 Doszczętnie ich wykorzenię, mówi PAN. Nie będzie winogron na winorośli ani żadnych fig na drzewie figowym, nawet liść opadnie, a to, co im dałem, zostanie im zabrane.
A paw a khi awh e naw pueng ka la pouh han. BAWIPA ni ati. Misurkung dawkvah, misur paw awm mahoeh. Thaibunglung kung dawk a paw awm mahoeh, a hnanaw koung kamyai han. Kai ni ahnimanaw koe ka poe e hah bout ka la pouh han.
14 Czemu [tu] siedzimy? Zbierzcie się, wejdźmy do miast warownych i tam będziemy milczeć. PAN bowiem, nasz Bóg, każe nam milczeć i daje nam do picia wodę żółci, gdyż zgrzeszyliśmy przeciwko PANU.
Bangkongmaw sut na tahung awh. Cungtalah kâracut awh vaiteh, rapan ka tawn e khopui dawk kâen awh sei. Haw vah cungtalah dout awh sei. Bangdawk tetpawiteh, maimouh ni BAWIPA koe yon awh toung dawkvah, BAWIPA maimae Cathut ni duenae sue na pânei awh teh, kahmakatanae koe na ta awh toe.
15 Oczekiwaliśmy pokoju, ale nic dobrego [nie przyszło]; czasu uzdrowienia – a oto strach.
Lungmawngnae ngaihawi awh ei, ahawinae tho hoeh toe, tak damnae ngaihawi awh ei, runae seng doeh kaawm toe.
16 Od Dan słychać parskanie jego koni, na odgłos rżenia jego mocarzy zadrżała cała ziemia. Nadciągają, aby pożreć ziemię i wszystko, co jest na niej, miasto i jego mieszkańców.
Tarannaw e marangnaw kâha lawk teh, Dan hoi a thai awh toe. Marangtannaw e a cai lawk ni ram thung pueng pâyaw sak awh toe. Ram hoi a thung e kaawm hnopueng hoi khopui hoi khopui thung kaawm taminaw pueng pâyaw hanlah a tho awh toe.
17 Oto bowiem poślę na was najbardziej jadowite węże, których nie można zaklinać, i będą was kąsać, mówi PAN.
Khenhaw! nangmouh koe, hrunthok, hrunthoe ka tha vaiteh, bangtelah hai ti thai lah kaawm hoeh e ni nangmouh teh koung na khue awh han, telah BAWIPA ni ati.
18 Moje serce, które miało mnie posilać w smutku, mdleje we mnie.
Oe ka lungmathoenae heh api nang ne karoum sak han. Ka thung vah ka lung sut a pout.
19 Oto głos krzyku córki mego ludu z dalekiej ziemi: Czy nie ma PANA na Syjonie? Czy nie ma na nim jego króla? Czemu pobudzili mnie do gniewu swoimi bożkami i obcymi próżnościami? – [odpowiada PAN].
Ram hlanae koe kaawm ka canu ka taminaw e a khuika lawk hah thai haw. Zion vah BAWIPA awm hoeh maw. Siangpahrang hai haw vah awm hoeh toung maw. Bangkong hetnaw ni sakhlawn e meikaphawknaw hoi miphunnaw e meikaphawknaw ni bangkongmaw ka lungkhuek sak awh.
20 Przeminęło żniwo, skończyło się lato, a my nie jesteśmy wybawieni.
Canga tue a loum toe, kompawi tue a khup toe, maimouh teh rungngang lah awm awh hoeh rah.
21 Z powodu rany córki mojego ludu jestem ranny, pogrążony w żałobie, ogarnęło mnie przerażenie.
Ka taminaw hoi ka canaw, patawnae hah ka hmawngkhai. Ka lungmathoe teh kângairunae ni khik na katek.
22 Czy nie ma balsamu w Gileadzie? Czy nie ma tam lekarza? Czemu więc nie jest uleczona córka mojego ludu?
Gilead vah hluk hane thingtapi awm hoeh maw. Haw vah tâsibawi awm hoeh maw. Bangkong ka taminaw ka canaw e a hmâ ahawi thai hoeh.
