Jeremiasza 20
1 A kapłan Paszchur, syn Immera, który był naczelnym przywódcą w domu PANA, usłyszał Jeremiasza prorokującego o tym;
Jeremiah mah thuih ih hmuennawk to thaih naah, Angraeng ih im ukkung, Immer capa qaima Pashur mah,
2 I Paszchur uderzył proroka Jeremiasza, i zakuł go w dyby, które [były] w Górnej Bramie Beniamina, przy domu PANA.
tahmaa Jeremiah to tabaeng moe, thlongthuk pacoengah Angraeng im taeng ih Benjamin khongkha aluek bangah a suek.
3 A nazajutrz, gdy Paszchur uwolnił Jeremiasza z dybów, Jeremiasz powiedział do niego: PAN nie nazwał cię Paszchur, lecz Magormissabib.
Khawnbang ah loe Pashur mah Jeremiah to prawt. To naah Jeremiah mah, Angraeng mah nang hae Pashur, tiah kawk ai, Magor-missa-bib, tiah ang kawk, tiah a naa.
4 Tak bowiem mówi PAN: Oto uczynię z ciebie postrach dla ciebie samego i dla wszystkich twoich przyjaciół. Padną od miecza swoich wrogów, a twoje oczy będą na to patrzeć. Całą Judę wydam w ręce króla Babilonu, który ich uprowadzi do niewoli do Babilonu i pozabija mieczem.
Angraeng mah, Khenah, nangmah hoi nam puinawk boih khaeah zit kaom hmuen kang phaksak han; nihcae loe angmacae misa ih sumsen hoiah na hmaa ah dueh o tih; Judah kaminawk to Babylon siangpahrang ban ah ka paek boih han, anih mah nihcae to Babylon ah misong ah hoi o ueloe, sumsen hoiah hum o tih, tiah thuih.
5 Wydam też wszystkie bogactwa tego miasta, cały jego dobytek, wszystkie jego kosztowności i wszystkie skarby królów Judy – wydam w ręce ich wrogów. Ci złupią je, zabiorą i wywiozą do Babilonu.
Hae vangpui thacakhaih hoi hmuenmaenawk boih, atho kana hmuenmaenawk boih, Judah siangpahrang ih tacongnawk loe nihcae misa ban ah ka paek boih han, nihcae mah lomh o ueloe, Babylon ah phaw o boih tih.
6 Ale ty, Paszchurze, i wszyscy, którzy mieszkają w twym domu, pójdziecie do niewoli. Przyjdziesz do Babilonu i tam umrzesz, i tam zostaniesz pogrzebany, ty i wszyscy twoi przyjaciele, którym kłamliwie prorokowałeś.
Nang, Pashur hoi na imthung takoh kamianwk loe misong ah na laem o boih tih; na thuih ih amsawnlok tahngai kaminawk loe nam puinawk hoi nawnto Babylon ah na caeh o boih tih; to vangpui ah na dueh o ueloe, to ah aphum o tih, tiah a naa.
7 Namówiłeś mnie, PANIE, a dałem się namówić. Ty jesteś silniejszy ode mnie i mnie przemogłeś. Jestem wystawiony na pośmiewisko każdego dnia, każdy się ze mnie naśmiewa.
Aw Angraeng, kai hae nang ling, kai loe aling ih kami ah ka oh; nang loe kai pongah tha na cak moe, nang payawk boeh; ni thokkruek kaminawk mah kai kasae ang thuih o, kami boih mah kai ang pahnuih o thuih boeh.
8 Odkąd bowiem zacząłem mówić, wołam; krzyczę o przemocy i spustoszeniu, bo słowo PANA stało się dla mnie pohańbieniem i pośmiewiskiem każdego dnia.
Lok ka thuih kruek, athii longhaih hoi amrohaih lok to ni ka thuih; to tiah Angraeng ih lok to ka thuih pongah, ni thokkruek kai kasae thuihaih hoi pahnui thuihaih to oh.
9 I powiedziałem: Nie będę go wspominał ani nie będę już mówił w jego imię. Ale [słowo Boże] jest w moim sercu jakby ogień płonący, zamknięty w moich kościach, i usiłowałem je wstrzymać, ale nie mogłem.
To pongah, kawbaktih atue naah maw loe anih kawng to ka thui mak ai, anih ih ahmin doeh ka thui mak ai boeh, tiah poekhaih ka tawnh. Toe anih ih lok loe ka huhnawk thungah kraeng khak ih hmai kamngaeh baktiah oh pongah, ka khaang thai ai moe, pauep doeh ka pauep thai ai.
10 Słyszę bowiem oszczerstwo wielu, strach dokoła. [Mówią]: Donoście, a my o tym doniesiemy. Wszyscy moi przyjaciele czyhają na mój upadek, [mówiąc]: Może da się zwabić, potem przemożemy go i zemścimy się na nim.
Kami ahminset paraihaih to ka thaih, ahmuen kruekah zit kaom hmuen to oh. Kaminawk mah kaicae khaeah, tamthang na thui oh, minawk khaeah ka thuih pae o patoeng han, tiah thuih o. Kam puinawk mah kai amthaekhaih to zing o, anih loe aling thai tih hmang, aling pazawk pacoengah, a nuiah lu la si, tiah a thuih o.
11 Ale PAN jest ze mną jak straszliwy mocarz. Dlatego moi prześladowcy upadną i nie przemogą [mnie]. Będą bardzo zawstydzeni, że im się nie powiodło. Ich wieczna hańba nie będzie zapomniana.
Toe Angraeng loe kai khaeah thacak misatuh kami baktiah oh; to pongah kai pacaekthlaek kaminawk mah na pazawk o mak ai, nihcae loe azathaih tong o tih; nihcae loe khosak hoih o mak ai; pahnet thai ai azathaih to tong o tih.
12 Dlatego, PANIE zastępów, który doświadczasz sprawiedliwego, który widzisz nerki i serce, niech zobaczę twoją pomstę nad nimi. Tobie bowiem powierzyłem swoją sprawę.
Katoeng kaminawk tanoekkung, kami poekhaih panoekkung, Aw misatuh kaminawk ih Angraeng, nihcae nuiah lu na lakhaih to na hnusak ah, kai kawng hoi kasaeng hmuen loe nang khaeah kang tathlang boeh.
13 Śpiewajcie PANU, chwalcie PANA, gdyż wybawił duszę ubogiego z ręki złoczyńców.
Angraeng khaeah laa to sah oh, Angraeng to pakoeh oh; anih mah amtang kaminawk hinghaih to kahoih ai hmuen sah kaminawk ban thung hoiah loisak boeh.
14 Przeklęty dzień, w którym się urodziłem. Niech dzień, w którym urodziła mnie moja matka, nie będzie błogosławiony.
Ka tapenhaih ani loe tangoenghaih ah om nasoe! Kam no mah ang tapenhaih ani loe tahamhoihhaih om hmah nasoe!
15 Przeklęty człowiek, który oznajmił memu ojcu, mówiąc: Urodziło ci się dziecko, chłopiec, sprawiając mu wielką radość.
Kam pa khaeah, nang loe caa nongpa na sak boeh; tiah kam pa palung anghoe han thui kami loe, tahamsethaih tong nasoe.
16 Niech ten człowiek będzie jak miasta, które PAN zniszczył bez żalu. Niech słyszy krzyk o poranku i wołanie w południe;
To kami loe Angraeng mah tahmenhaih tawn ai ah, phraek ih vangpui baktiah om nasoe; akhawnbang ah qahhaih lok hoi athun naah misatuk pahruekhaih lok to thaih nasoe;
17 Za to, że mnie nie zabił zaraz od łona, by moja matka była moim grobem, a jej łono – wiecznie brzemienne!
kam no loe kai ih taprong ah oh hanah, anih mah kam no ih zokthung ah na hum ai; kam no hoi nawnto a zok thungah oh poe hanah, na hum halat nahaeloe hoih han to mah!
18 Po co wyszedłem z łona – aby doznawać trudu i smutku, aby moje dni były strawione wśród hańby?
Tipongah khosak raihaih hoi palungsethaih to tong moe, azathaih hoi ka hinghaih boeng hanah zokthung hoiah ka tapen?
