Jeremiasza 14

1 Słowo PANA, które doszło do Jeremiasza w związku z suszą:

Ko e folofola ʻa Sihova, naʻe hoko kia Selemaia ʻaia ʻoku kau ki he honge,

2 Ziemia Judy płacze, a jej bramy osłabły, w szacie żałobnej siedzą na ziemi, a krzyk Jerozolimy się podnosi.

“ʻOku mamahi ʻa Siuta, pea ʻoku vaivai hono ngaahi matapā; ʻoku nau ʻai ʻae tauangaʻa koeʻuhi ko e fonua; pea kuo ʻalu hake ʻae tangi ʻo Selūsalema.

3 Ich szlachetni posyłają swoje sługi po wodę. A gdy przyszli do cystern, nie znaleźli wody i powrócili z pustymi naczyniami. Zapłonęli i zawstydzili się, i zakryli swoje głowy.

Naʻe fekau ʻe he houʻeiki ʻenau fānau iiki ki he vai: kuo nau hoko ki he ngaahi luo, ka ʻoku ʻikai ʻilo ai ha vai; kuo nau liliu mo ʻenau ngeʻesi ipu; naʻa nau mā ʻaupito mo puputuʻu, pea fakapulou honau ʻulu.

4 Z powodu spękanej ziemi – bo nie było deszczu na ziemi – oracze ze wstydu zakryli swoje głowy.

Koeʻuhi naʻe māfaʻafaʻa ʻae kelekele, he naʻe ʻikai ha ʻuha ki he fonua, pea mā ʻae kau tangata keli, ʻonau fakapulou honau ʻulu.

5 Nawet łania rodząca na polu porzuciła [młode], bo nie było trawy.

‌ʻIo, naʻe fāʻeleʻi ʻae manu, pea liʻaki hono ʻuhiki ʻi he ngoue, koeʻuhi naʻe ʻikai ha mohuku.

6 A dzikie osły, stojąc na wysokich miejscach, chwyciły wiatr jak smoki; ich oczy osłabły, bo nie było trawy.

Pea naʻe tuʻu ʻae fanga ʻasi hehengi ʻi he ngaahi potu māʻolunga, ʻo folo hifo ʻae matangi ʻo hangē ko e fanga talākoni; naʻe vaivai honau mata, koeʻuhi naʻe ʻikai ha mohuku.

7 PANIE, chociaż nasze nieprawości świadczą przeciwko nam, działaj przez wzgląd na twoje imię. Liczne są bowiem nasze odstępstwa, zgrzeszyliśmy przeciwko tobie.

‌ʻE Sihova, ‘Neongo kuo talatalaakiʻi ʻakimautolu ʻemau angahala, ke ke ngāue koe koeʻuhi ko ho huafa: he kuo lahi ʻemau fakaholomui; kuo mau fai kovi kiate koe.

8 Nadziejo Izraela, jego Zbawicielu w czasie utrapienia, czemu jesteś jak przybysz w tej ziemi, jak podróżny, który zatrzymuje się na nocleg?

‌ʻA koe ko e falalaʻanga ʻo ʻIsileli, ko hono Fakamoʻui ʻi he ʻaho ʻoe mamahi, ko e hā te ke tatau ai mo e muli ʻi he fonua, pea hangē ko e tangata fononga ʻoku afe atu ke nofo ʻi he pō pe taha?

9 Czemu jesteś jak człowiek osłupiały [albo] jak mocarz, który nie może wybawić? Ty jednak jesteś pośród nas, PANIE, i twoje imię jest wzywane nad nami. Nie opuszczaj nas.

Ko e hā ʻoku ke hangē ai ko e tangata ʻoku mohe maʻu, ʻo hangē ko e tangata mālohi ʻoku ʻikai faʻa fakamoʻui? Ka ko koe, ʻE Sihova, ʻoku ke ʻiate kimautolu, pea ʻoku ui ʻakimautolu ʻi ho huafa; ʻoua naʻa ke liʻaki ʻakimautolu.’”

10 Tak mówi PAN o tym ludzie: Tak kochają błądzić, swoich nóg nie powstrzymają; dlatego PAN nie ma w nich upodobania, teraz wspomina ich nieprawość i nawiedza ich [za ich] grzechy.

ʻOku pehē ʻe Sihova ki he kakai ni, “ʻOku pehē ʻenau fie ʻalu fano pe, naʻe ʻikai te nau taʻofi honau vaʻe, ko ia ʻoku ʻikai maʻu ʻakinautolu ʻe Sihova; te ne manatu eni ki heʻenau hia, pea ʻaʻahi ki heʻenau ngaahi angahala.”

11 Potem PAN powiedział do mnie: Nie módl się o dobro tego ludu.

Pea naʻe pehē ʻe Sihova kiate au, “ʻOua naʻa hūfia ʻae kakai ni ke nau lelei.

12 Gdy będą pościć, nie wysłucham ich wołania, a gdy będą składać całopalenia i ofiarę z pokarmów, nie przyjmę tego, ale wytracę ich mieczem, głodem i zarazą.

‌ʻE ʻikai te u fanongo ki heʻenau tangi ʻi heʻenau ʻaukai; pea ʻoka nau ka fai ʻae feilaulau tutu, pe ha feilaulau uite, ʻe ʻikai te u maʻu ʻakinautolu; ka te u fakaʻauha ʻaki ʻakinautolu ʻae heletā, pea mo e honge, pea mo e mahaki fakaʻauha.”

13 Wtedy powiedziałem: Ach, Panie BOŻE! Oto prorocy mówią im: Nie zobaczycie miecza ani nie dotknie was głód, ale dam wam trwały pokój na tym miejscu.

Pea naʻaku toki pehē ʻeau. “ʻOiauē! ʻE ʻEiki Sihova! Vakai, ʻoku pehē ʻe he kau palōfita kiate kinautolu, ʻE ʻikai te mou mamata ki he heletā, pe ki he honge; ka te u foaki kiate kimoutolu ʻae fiemālie moʻoni ʻi he potu ni.”

14 I PAN powiedział do mnie: Ci prorocy fałszywie prorokują w moje imię. Nie posłałem ich ani im [niczego] nie nakazywałem, ani nie mówiłem do nich. Prorokują wam kłamliwe widzenie i wróżbę, marność i urojenie swego serca.

Pea naʻe pehē ʻe Sihova kiate au, “ʻOku kikite loi ʻi hoku huafa ʻae kau palōfita: naʻe ʻikai te u fekau ʻakinautolu, pe tala kiate kinautolu, pea naʻe ʻikai te u lea kiate kinautolu: kuo nau lea ʻaki ʻae misi loi mo e kikite kākā, mo e meʻa vaʻinga, pea mo e kākā ʻo honau loto.

15 Dlatego tak mówi PAN o prorokach, którzy prorokują w moje imię, chociaż ich nie posłałem, i którzy mówią: Miecza i głodu nie będzie w tej ziemi. Ci sami prorocy od miecza i głodu zginą.

Ko ia ʻoku pehē ai ʻe Sihova ki he kau palōfita ʻoku kikite ʻi hoku huafa, pea naʻe ʻikai te u fekau ʻakinautolu, ka ʻoku nau pehē, ʻE ʻikai hoko ʻae heletā mo e honge ki he fonua ni; ʻe fakaʻauha ʻae kau palōfita, ko ia ʻi he heletā pea mo e honge.

16 A ten lud, któremu oni prorokują, będzie wyrzucony na ulice Jerozolimy z powodu głodu i miecza i nie będzie nikogo, kto by pogrzebał ich samych ani ich żon, ani ich synów i córek. Tak wyleję na nich ich niegodziwość.

Pea ʻe lī ki he ngaahi hala ʻo Selūsalema ʻae kakai ʻoku nau kikite ki ai, koeʻuhi ko e honge pea mo e heletā; pea ʻe ʻikai ha taha ke tanu ʻakinautolu, ko kinautolu mo honau ngaahi uaifi, mo honau ngaahi foha, pea mo honau ngaahi ʻofefine: he te u lilingi kiate kinautolu ʻenau angahala.”

17 Dlatego powiesz im to słowo: Moje oczy wylewają łzy w nocy i we dnie, bez przerwy, bo dziewicza córka mego ludu została dotknięta wielką klęską, ciosem bardzo bolesnym.

Ko ia ke ke fakahā ʻae lea ni kiate kinautolu: “Ke tafe hifo ʻi he ʻaho mo e pō ʻae loʻimata mei hoku mata, pea ʻoua naʻa tuku ia: koeʻuhi kuo maumauʻi ʻae ʻofefine tāupoʻou ʻo hoku kakai ʻaki ʻae maumauʻi lahi, pea mo e tā mamahi ʻaupito.

18 Jeśli wychodzę na pole – oto pobici mieczem, jeśli wchodzę do miasta – oto ginący od głodu. Tak, zarówno prorok, jak i kapłan kupczą ziemią, a [ludzie] tego nie zauważają.

Kapau te u ʻalu atu ki he ngoue, ʻoku ou mamata kiate kinautolu naʻe tāmateʻi ʻaki ʻae heletā! Pea kapau te u hū ki he kolo, ʻoku ou mamata kiate kinautolu ʻoku mate ʻi he honge! Ka ʻoku ʻalu fano pe ʻi he fonua ʻae palōfita mo e taulaʻeiki, ke fai fakatau, ʻo ʻikai [te nau ]tokanga.”

19 Czy całkowicie odrzucasz Judę? Czy twoja dusza obrzydziła sobie Syjon? Czemu nas bijesz, tak że już nie ma dla nas uzdrowienia? Oczekiwaliśmy pokoju, ale nie [ma] nic dobrego; [oczekiwaliśmy] czasu uleczenia, a oto trwoga.

Kuo ke liʻaki ʻaupito ʻa Siuta? Kuo fakaliliʻa ho laumālie ki Saione? Ko e hā kuo ke taaʻi ai ʻakimautolu, pea ʻoku ʻikai ha fakamoʻui? Naʻa mau ʻamanaki ki he fiemālie, ka ʻoku ʻikai ha lelei; ki he ʻaho fakamoʻui, kae vakai ko e mamahi pe.

20 Uznajemy, PANIE, swoją niegodziwość i nieprawość naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw tobie.

‌ʻE Sihova, ʻoku mau vete ʻemau angahala, pea mo e hia ʻa ʻemau ngaahi tamai: he kuo mau fai angahala kiate koe.

21 Nie odrzucaj [nas] przez wzgląd na twoje imię, nie dopuść do znieważenia tronu swojej chwały. Pamiętaj o swoim przymierzu i nie zrywaj go z nami.

‌ʻOua naʻa ke fakaliliʻa kiate kimautolu, koeʻuhi ko ho huafa, ʻoua naʻa fakaongoongo koviʻi ʻae ʻafioʻanga ʻo ho nāunau: ke ke manatuʻi, pea ʻoua naʻa fakataʻeʻaonga hoʻo fuakava mo kimautolu.

22 Czy wśród marności pogan są takie, co spuszczają deszcz? Czy niebiosa mogą [same] dawać deszcze? Czy to nie ty, PANIE, nasz Boże? Dlatego oczekujemy ciebie, bo ty czynisz to wszystko.

‌ʻOku ai ha taha ʻi he ngaahi vaʻinga ʻoe hiteni te ne faʻa fakatō ha ʻuha? Pe faʻa foaki hifo ʻe he ngaahi langi ʻae ʻuha? ʻIkai ko koe ia, ʻE Sihova ko homau ʻOtua? Ko ia te mau ʻamanaki lelei kiate koe: he kuo ke ngaohi ʻae ngaahi meʻa ni kotoa pē.