Rodzaju 21
1 A PAN nawiedził Sarę, jak powiedział, i uczynił PAN Sarze, jak zapowiedział.
Pea naʻe ʻaʻahi ʻe Sihova kia Sela ʻo hangē ko ʻene folofola, pea naʻe fai ʻe Sihova kia Sela ʻo hangē ko ʻene folofola.
2 Sara poczęła bowiem i urodziła Abrahamowi syna w jego starości w tym czasie, który przepowiedział mu Bóg.
He naʻe tuituʻia ʻa Sela ʻo ne fanauʻi kia ʻEpalahame ʻae tama ʻi heʻene motuʻa, ʻio, ʻi he kuonga ko ia naʻe folofola ki ai ʻae ʻOtua.
3 Abraham nadał swemu synowi, który mu się urodził, którego mu urodziła Sara, imię Izaak.
Pea naʻe ui ʻe ʻEpalahame ʻae hingoa ʻo hono foha naʻe fānau kiate ia, ʻaia naʻe fāʻeleʻi ʻe Sela kiate ia, ko ʻAisake.
4 I Abraham obrzezał swego syna Izaaka, gdy ten miał osiem dni, jak Bóg mu rozkazał.
Pea naʻe kamu ʻe ʻEpalahame hono foha ko ʻAisake ʻi hono ʻaho valu, ʻo hangē ko e fekau ʻae ʻOtua kiate ia,
5 A Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził jego syn Izaak.
Pea naʻe teau taʻu ʻae motuʻa ʻo ʻEpalahame ʻi he fānau ʻa ʻAisake kiate ia.
6 Wtedy Sara powiedziała: Bóg dał mi powód do śmiechu; ktokolwiek [o tym] usłyszy, będzie się śmiał ze mną.
Pea naʻe pehē ʻe Sela, “Kuo fakakata au ʻe he ʻOtua, pea ʻe kata mo au ʻakinautolu kotoa pē ʻe fanongo ai.”
7 I dodała: Kto by powiedział Abrahamowi, że Sara będzie karmiła piersią dzieci? Gdyż urodziłam mu syna w jego starości.
Pea pehē ʻe ia, “Ko hai ia naʻe teitei pehē kia ʻEpalahame, ʻe fakahuhu ʻe Sela ha fānau? He kuo u fāʻeleʻi ha tama kiate ia ʻi heʻene motuʻa.”
8 Dziecko rosło i zostało odstawione od piersi. I Abraham wyprawił wielką ucztę w dniu odstawienia Izaaka.
Pea naʻe tupu ʻae tama, pea māvae ia, pea naʻe fai ʻe ʻEpalahame ʻae kātoanga lahi ʻi he ʻaho naʻe māvae ai ʻa ʻAisake.
9 Gdy Sara zobaczyła syna Egipcjanki Hagar, którego ta urodziła Abrahamowi, szydzącego;
Pea naʻe mamata ʻa Sela ki he tama ʻa Hekaʻā ko e fefine ʻIsipite, ʻaia naʻa ne fanauʻi kia ʻEpalahame, ʻoku manuki.
10 Powiedziała do Abrahama: Wyrzuć tę niewolnicę i jej syna, bo syn tej niewolnicy nie będzie dziedziczyć z moim synem Izaakiem.
Ko ia naʻa ne pehē ai kia ʻEpalahame, “Kapusi ʻae fefine pōpula ni mo ʻene tama: koeʻuhi ʻe ʻikai fakataha ʻae tama ʻae fefine pōpula ni, mo ʻeku tama ko ʻAisake.”
11 Słowa te wydały się Abrahamowi bardzo przykre ze względu na jego syna.
Pea ko e meʻa fakamamahi lahi ia ʻi he ʻao ʻo ʻEpalahame, koeʻuhi ko hono foha.
12 Wtedy Bóg powiedział do Abrahama: Niech ci nie będzie przykro z powodu chłopca i twojej niewolnicy. Posłuchaj wszystkiego, co Sara mówi do ciebie, bo w Izaaku będzie nazwane twoje potomstwo.
Pea naʻe folofola ʻae ʻOtua kia ʻEpalahame, “ʻOua naʻa ke mamahi koeʻuhi ko e tama, pe koeʻuhi ko hoʻo fefine kaunanga ka ke tokanga ki he leʻo ʻo Sela ʻi he meʻa kotoa pē kuo ne lea ai kiate koe koeʻuhi ʻe ui ia ʻAisake pe ʻa ho hako.
13 Syna zaś [tej] niewolnicy również uczynię narodem, bo jest on twoim potomstwem.
Pea te u fakatupu ʻae puleʻanga ʻi he tama ʻae fefine kaunanga, koeʻuhi ko ho hako ia.”
14 Abraham wstał więc wcześnie rano, wziął chleb i bukłak wody i dał Hagar, wkładając jej to na ramię, oraz [wziął] dziecko i odprawił ją. Ona zaś odeszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeby.
Pea tuʻu hengihengi hake ai ʻa ʻEpalahame, mo ne ʻomi ʻae mā mo e hina vai, ʻo ne ʻatu kia Hekaʻā, pea ne ai ia ki hono uma pea mo e tama, ʻo ne fekau ia ke ʻalu; pea naʻe ʻalu ia, ʻo he fano pe ʻi he toafa ʻo Peasipa.
15 A gdy skończyła się woda w bukłaku, porzuciła dziecko pod jednym z krzewów.
Pea ʻi he ʻosi ʻae vai ʻi he hina, naʻe tuku ʻe ia ʻae tama ʻi he lolo ʻakau ʻe taha.
16 Potem odeszła i usiadła naprzeciw niego w odległości strzału z łuku. Mówiła bowiem: Nie będę patrzyła na śmierć dziecka. Usiadła więc naprzeciw niego i zaczęła głośno płakać.
Ka ka ʻalu ia ʻo nofo fakahangatonu mai mei he mamaʻo ʻo tatau nai mo e touʻanga ngahau kuo fana; he naʻe pehē ʻe ia; “ʻOfa ke ʻoua naʻaku mamata ki he pekia ʻae tama, pea naʻe nofo ia ʻo hangatonu kiate ia, pea hiki hake ʻe ia hono leʻo ʻo tangi.”
17 I Bóg usłyszał głos chłopca, i Anioł Boga zawołał na Hagar z nieba: Co ci jest, Hagar? Nie bój się, bo Bóg usłyszał głos chłopca [tam], gdzie jest.
Pea ongoʻi ʻe he ʻOtua ʻae leʻo ʻoe tamasiʻi; pea lea mai ʻae ʻāngelo ʻae ʻOtua kia Hekaʻā mei he langi ʻo ne pehē kiate ia, “Ko e hā ʻoku ke mamahi ai Hekaʻā? ʻOua te ke manavahē: he kuo ongoʻi ʻe he ʻOtua ʻae leʻo ʻoe tamasiʻi mei he potu na.
18 Wstań, podnieś chłopca i weź go za rękę, bo uczynię go wielkim narodem.
Tuʻu, pea hiki hake ʻae tamasiʻi pea fafa ia ho nima: he te u ngaohi ia ko e puleʻanga lahi.”
19 Wtedy Bóg otworzył jej oczy i zobaczyła studnię z wodą. Poszła więc, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić.
Pea naʻe fakaʻā ʻe he ʻOtua hono mata, pea naʻe mamata ia ki he matavai: pea ʻalu ia ʻo fakafonu ʻae hina ʻaki ʻae vai, pea ne fakainu ʻae tamasiʻi.
20 I Bóg był z chłopcem. Urósł i mieszkał na pustyni, i stał się łucznikiem.
Pea naʻe kau ʻae ʻOtua ki he tamasiʻi pea tupu ia, pea ne nofo ʻi he toafa, pea hoko ia ko e tangata fana.
21 A mieszkał na pustyni Paran. I jego matka wzięła dla niego żonę z ziemi Egiptu.
Pea naʻe nofo ia ʻi he toafa ʻo Palani: pea naʻe ʻomi ʻe heʻene faʻē, ʻae uaifi kiate ia mei he fonua ko ʻIsipite.
22 W tym czasie Abimelek wraz z dowódcą swego wojska Pikolem powiedział do Abrahama: Bóg jest z tobą we wszystkim, co czynisz.
Pea naʻe hoko ʻo pehē ʻi he kuonga ko ia, naʻe lea kia ʻEpalahame ʻa ʻApimeleki, mo Fikoli ko e ʻeiki lahi ia ʻo ʻene kautau, ʻo pehē: “ʻOku ʻiate koe ʻae ʻOtua ʻi he meʻa kotoa pē ʻoku ke fai;
23 Teraz [więc] przysięgnij mi tu na Boga, że nie postąpisz zdradliwie wobec mnie ani mego syna, ani mego wnuka. [Ale] według miłosierdzia, które ci okazałem, postąpisz ze mną i z ziemią, w której jesteś przybyszem.
Pea ko eni, ke ke fuakava kiate au ʻi he ʻOtua, koeʻuhi ke ʻoua naʻa ke fai kākā kiate au, pe ki hoku foha, pe ki he foha ʻo hoku foha, ka ke fai kiate au, mo e fonua, ʻaia kuo ke nofo ʻāunofo ki ai, ʻo hangē ko ʻeku ʻofa kiate koe.”
24 Abraham odpowiedział: Przysięgam.
Pea pehē ʻe ʻEpalahame, “Te u fuakava.”
25 I Abraham poskarżył się Abimelekowi z powodu studni z wodą, którą mu przemocą zabrali słudzy Abimeleka.
Pea naʻe valoki ʻe ʻEpalahame kia ʻApimeleki, koeʻuhi ko e vai keli naʻe faʻao fakamālohi ʻe he kau tamaioʻeiki ʻa ʻApimeleki.
26 Abimelek powiedział: Nie wiem, kto to uczynił. Ani nie powiedziałeś mi o tym, ani nie słyszałem o tym aż dopiero dziś.
Pea pehēange ʻe ʻApimeleki, “ʻOku ʻikai te u ʻilo pe ko hai kuo fai ʻae meʻa ni, pea naʻe ʻikai te ke tala mai ia, pea naʻe ʻikai te u fanongo ki ai, ka ko e ʻaho ni pe.”
27 Abraham wziął więc owce i woły i dał je Abimelekowi, i obaj zawarli przymierze.
Pea naʻe ʻomi ʻe ʻEpalahame ʻae fanga sipi mo e fanga pulu, ʻo ne foaki ia kia ʻApimeleki; pea naʻe fai ʻekinaua ʻae fuakava;
28 I Abraham wydzielił z trzody siedmioro jagniąt.
Pea naʻe vaheʻi mo tuku kehe ʻe ʻEpalahame ʻae lami fefine ʻe fitu.
29 Abimelek zapytał Abrahama: Po co te siedmioro jagniąt, które postawiłeś osobno?
Pea pehē ʻe ʻApimeleki kia ʻEpalahame; “Ko e hā hono ʻuhinga ʻoe lami fefine ʻe fitu kuo ke vaheʻi mo tuku kehe?”
30 A [on] odpowiedział: Te siedem owiec weźmiesz z moich rąk, aby były świadectwem, że wykopałem tę studnię.
Pea ne pehē, “Ke ke toʻo ia ʻo ʻave mei hoku nima, ʻae lami fefine ʻe fitu ko ia, koeʻuhi ko e fakamoʻoni ia kiate au, naʻaku keli ʻae vai.
31 Dlatego nazwano to miejsce Beer-Szeba, bo tam obaj sobie przysięgli.
Ko ia naʻa ne ui ai ʻae potu ko ia ko Peasipa: koeʻuhi naʻa na fefuakava ʻi ai;
32 Tak zawarli przymierze w Beer-Szebie. Potem Abimelek i Pikol, dowódca jego wojska, wstali i wrócili do ziemi Filistynów.
Naʻe pehē ʻena fai ʻae fuakava ʻi Peasipa: pea tuʻu hake ʻa ʻApimeleki mo Fikoli ko e ʻeiki lahi ʻo ʻene kautau, pea na toe ō ki he fonua ʻoe kakai Filisitia.
33 [Abraham] zaś zasadził drzewa w Beer-Szebie i wzywał tam imienia PANA, Boga wiecznego.
Pea naʻe tō ʻe ʻEpalahame ʻae ngaahi ʻakau ʻi Peasipa, pea naʻe ui ai ia ki he huafa ʻo Sihova, ko e ʻOtua taʻengata;
34 I Abraham gościł w ziemi Filistynów przez wiele dni.
Pea naʻe ʻāunofo ʻa ʻEpalahame ʻi he fonua ʻoe kakai Filisitia ʻi he ngaahi ʻaho lahi.
