Rodzaju 11
1 Na całej ziemi był jeden język i jedna mowa.
A była wszystka ziemia jednego języka, i jednej mowy.
2 A gdy wędrowali od wschodu, znaleźli równinę w ziemi Szinear i tam mieszkali.
I stało się, gdy wyszli od wschodu słońca, znaleźli równinę w ziemi Senaar, i mieszkali tam.
3 I mówili jeden do drugiego: Chodźcie, zróbmy cegły i wypalmy je w ogniu; i mieli cegłę zamiast kamienia, a smołę zamiast zaprawy.
I rzekł jeden do drugiego: Nuże naczyńmy cegły i wypalmy ją ogniem: i mieli cegłę miasto kamienia, a glinę iłowatą mieli miasto wapna.
4 Potem powiedzieli: Chodźcie, zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt [sięgałby] do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po powierzchni całej ziemi.
Potem rzekli: Nużeż, zbudujmy sobie miasto i wieżą, której by wierzch dosięgał do nieba, a uczyńmy sobie imię; byśmy się snać nie rozproszyli po obliczu wszystkiej ziemi.
5 A PAN zstąpił, aby zobaczyć miasto i wieżę, które synowie ludzcy budowali.
Tedy Pan zstąpił, aby oglądał miasto ono, i wieżą, którą budowali synowie ludzcy.
6 I PAN powiedział: Oto lud jest jeden i wszyscy mają jeden język, a [jest] to dopiero początek ich dzieła. Teraz nic nie powstrzyma ich od wykonania tego, co zamierzają uczynić.
I rzekł Pan: Oto lud jeden, i język jeden tych wszystkich; a toć jest zaczęcie dzieła ich, a teraz nie zabroni im nikt wszystkiego, co zamyślili uczynić.
7 Zstąpmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie zrozumiał języka drugiego.
Przetoż zstąpmy, a pomieszajmy tam język ich, aby jeden drugiego języka nie zrozumiał.
8 I tak PAN rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi; i przestali budować miasto.
A tak rozproszył je Pan stamtąd po obliczu wszystkiej ziemi; i przestali budować miasta onego.
9 Dlatego nazwano je Babel, bo tam PAN pomieszał język całej ziemi. I stamtąd PAN rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
Przetoż nazwał imię jego Babel; iż tam pomieszał Pan język wszystkiej ziemi; i stamtąd rozproszył je Pan po obliczu wszystkiej ziemi.
10 To [są] dzieje rodu Sema: Gdy Sem miał sto lat, spłodził Arpachszada, dwa lata po potopie.
Teć są rodzaje Semowe: Sem gdy miał sto lat, spłodził Arfachsada we dwa lata po potopie.
11 Po spłodzeniu Arpachszada Sem żył pięćset lat i spłodził synów i córki.
I żył Sem po spłodzeniu Arfachsada pięć set lat, i spłodził syny i córki.
12 Arpachszad żył trzydzieści pięć lat i spłodził Szelacha.
Arfachsad też żył trzydzieści i pięć lat, i spłodził Selecha.
13 Po spłodzeniu Szelacha Arpachszad żył czterysta trzy lata i spłodził synów i córki.
I żył Arfachsad po spłodzeniu Selecha cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki.
14 Szelach żył trzydzieści lat i spłodził Ebera.
Selech zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Hebera.
15 Po spłodzeniu Ebera Szelach żył czterysta trzy lata i spłodził synów i córki.
I żył Selech po spłodzeniu Hebera cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki.
16 Eber żył trzydzieści cztery lata i spłodził Pelega.
I żył Heber trzydzieści lat i cztery, i spłodził Pelega.
17 Po spłodzeniu Pelega Eber żył czterysta trzydzieści lat i spłodził synów i córki.
Żył też Heber po spłodzeniu Pelega, cztery sta lat, i trzydzieści lat, i spłodził syny i córki.
18 Peleg żył trzydzieści lat i spłodził Reu.
Żył też Peleg trzydzieści lat, i spłodził Rehu.
19 Po spłodzeniu Reu Peleg żył dwieście dziewięć lat i spłodził synów i córki.
I żył Peleg po spłodzeniu Rehu dwieście lat, i dziewięć lat, i spłodził syny i córki.
20 Reu żył trzydzieści dwa lata i spłodził Seruga.
Także Rehu żył trzydzieści lat, i dwa, i spłodził Saruga.
21 Po spłodzeniu Seruga Reu żył dwieście siedem lat i spłodził synów i córki.
I żył Rehu po spłodzeniu Saruga dwieście lat, i siedem lat, i spłodził syny i córki.
22 Serug żył trzydzieści lat i spłodził Nachora.
Sarug zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Nachora.
23 Po spłodzeniu Nachora Serug żył dwieście lat i spłodził synów i córki.
I żył Sarug po spłodzeniu Nachora dwieście lat, i spłodził syny i córki.
24 Nachor żył dwadzieścia dziewięć lat i spłodził Teracha.
Także Nachor żył dwadzieścia i dziewięć lat, i spłodził Tarego.
25 Po spłodzeniu Teracha Nachor żył sto dziewiętnaście lat i spłodził synów i córki.
I żył Nachor po spłodzeniu Tarego sto lat i dziewiętnaście lat, i spłodził syny i córki.
26 Terach żył siedemdziesiąt lat i spłodził Abrama, Nachora i Harana.
I żył Tare siedemdziesiąt lat, i spłodził Abrama, Nachora i Harana.
27 A to są rody Teracha: Terach spłodził Abrama, Nachora i Harana. Haran zaś spłodził Lota.
A teć są rodzaje Tarego: Tare spłodził Abrama, Nachora i Harana. Haran zaś spłodził Lota.
28 I Haran umarł za życia swego ojca Teracha w ziemi swego urodzenia, w Ur chaldejskim.
I umarł Haran przed obliczem Tarego ojca swego, w ziemi narodzenia swego, w Ur Chaldejskiem.
29 I Abram, i Nachor pojęli sobie żony: imię żony Abrama [było] Saraj, a imię żony Nachora – Milka. Była ona córką Harana, ojca Milki i Jeski.
I pojęli Abram i Nachor sobie żony: imię żony Abramowej było Saraj, a imię żony Nachorowej Melcha, córka Harana, ojca Melchy, i ojca Jeschy.
30 A Saraj była niepłodna, nie miała dzieci.
A była Saraj niepłodna, i nie miała dziatek.
31 I Terach wziął swego syna Abrama i swego wnuka Lota, syna Harana, i swoją synową Saraj, żonę swego syna Abrama; i wyruszyli razem z Ur chaldejskiego, aby udać się do ziemi Kanaan. Gdy przybyli do Charanu, zamieszkali tam.
Wziął tedy Tare Abrama syna swego, i Lota syna Haranowego, wnuka swego, i Saraj niewiastę swoję, żonę Abrama syna swego; i wyszli społu z Ur Chaldejskiego, aby szli do ziemi Chananejskiej; a przyszli aż do Haranu, i mieszkali tam.
32 I dni Teracha było dwieście pięć lat, i umarł w Charanie.
I było dni Tarego dwieście lat, i pięć lat; i umarł Tare w Haranie.
