Rodzaju 11
1 Na całej ziemi był jeden język i jedna mowa.
Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.
2 A gdy wędrowali od wschodu, znaleźli równinę w ziemi Szinear i tam mieszkali.
Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Senaar, et habitaverunt in eo.
3 I mówili jeden do drugiego: Chodźcie, zróbmy cegły i wypalmy je w ogniu; i mieli cegłę zamiast kamienia, a smołę zamiast zaprawy.
Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro cæmento:
4 Potem powiedzieli: Chodźcie, zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt [sięgałby] do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po powierzchni całej ziemi.
et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad cælum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
5 A PAN zstąpił, aby zobaczyć miasto i wieżę, które synowie ludzcy budowali.
Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam ædificabant filii Adam,
6 I PAN powiedział: Oto lud jest jeden i wszyscy mają jeden język, a [jest] to dopiero początek ich dzieła. Teraz nic nie powstrzyma ich od wykonania tego, co zamierzają uczynić.
et dixit: Ecce, unus est populus, et unum labium omnibus: cœperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.
7 Zstąpmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie zrozumiał języka drugiego.
Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.
8 I tak PAN rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi; i przestali budować miasto.
Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt ædificare civitatem.
9 Dlatego nazwano je Babel, bo tam PAN pomieszał język całej ziemi. I stamtąd PAN rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universæ terræ: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.
10 To [są] dzieje rodu Sema: Gdy Sem miał sto lat, spłodził Arpachszada, dwa lata po potopie.
Hæ sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium.
11 Po spłodzeniu Arpachszada Sem żył pięćset lat i spłodził synów i córki.
Vixitque Sem postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias.
12 Arpachszad żył trzydzieści pięć lat i spłodził Szelacha.
Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale.
13 Po spłodzeniu Szelacha Arpachszad żył czterysta trzy lata i spłodził synów i córki.
Vixitque Arphaxad postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias.
14 Szelach żył trzydzieści lat i spłodził Ebera.
Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber.
15 Po spłodzeniu Ebera Szelach żył czterysta trzy lata i spłodził synów i córki.
Vixitque Sale postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias.
16 Eber żył trzydzieści cztery lata i spłodził Pelega.
Vixit autem Heber triginta quatuor annis, et genuit Phaleg.
17 Po spłodzeniu Pelega Eber żył czterysta trzydzieści lat i spłodził synów i córki.
Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias.
18 Peleg żył trzydzieści lat i spłodził Reu.
Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu.
19 Po spłodzeniu Reu Peleg żył dwieście dziewięć lat i spłodził synów i córki.
Vixitque Phaleg postquam genuit Reu, ducentis novem annis, et genuit filios et filias.
20 Reu żył trzydzieści dwa lata i spłodził Seruga.
Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug.
21 Po spłodzeniu Seruga Reu żył dwieście siedem lat i spłodził synów i córki.
Vixit quoque Reu postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias.
22 Serug żył trzydzieści lat i spłodził Nachora.
Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor.
23 Po spłodzeniu Nachora Serug żył dwieście lat i spłodził synów i córki.
Vixitque Sarug postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias.
24 Nachor żył dwadzieścia dziewięć lat i spłodził Teracha.
Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare.
25 Po spłodzeniu Teracha Nachor żył sto dziewiętnaście lat i spłodził synów i córki.
Vixitque Nachor postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias.
26 Terach żył siedemdziesiąt lat i spłodził Abrama, Nachora i Harana.
Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram et Nachor, et Aran.
27 A to są rody Teracha: Terach spłodził Abrama, Nachora i Harana. Haran zaś spłodził Lota.
Hæ sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor, et Aran. Porro Aran genuit Lot.
28 I Haran umarł za życia swego ojca Teracha w ziemi swego urodzenia, w Ur chaldejskim.
Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suæ in Ur Chaldæorum.
29 I Abram, i Nachor pojęli sobie żony: imię żony Abrama [było] Saraj, a imię żony Nachora – Milka. Była ona córką Harana, ojca Milki i Jeski.
Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran patris Melchæ, et patris Ieschæ.
30 A Saraj była niepłodna, nie miała dzieci.
Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos.
31 I Terach wziął swego syna Abrama i swego wnuka Lota, syna Harana, i swoją synową Saraj, żonę swego syna Abrama; i wyruszyli razem z Ur chaldejskiego, aby udać się do ziemi Kanaan. Gdy przybyli do Charanu, zamieszkali tam.
Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldæorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi.
32 I dni Teracha było dwieście pięć lat, i umarł w Charanie.
Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran.
