Ezechiela 3
1 I powiedział do mnie: Synu człowieczy, zjedz to, co jest przed tobą; zjedz ten zwój i idź, przemawiaj do domu Izraela.
Naʻa ne toe pehē mai kiate au, “Foha ʻoe tangata, kai ʻaia ʻoku ke maʻu; kai ʻae takainga tohi ni, pea ʻalu ʻo lea ki he fale ʻo ʻIsileli.”
2 Otworzyłem więc swe usta i dał mi zjeść ten zwój.
Ko ia naʻaku fakamanga hoku ngutu, pea naʻa ne pule ke u kai ʻae takainga tohi na.
3 I powiedział mi: Synu człowieczy, nakarm swój brzuch i napełnij swoje wnętrzności tym zwojem, który ci daję. Zjadłem [go], a był w moich ustach słodki jak miód.
Pea naʻa ne pehē kiate au, “Foha ʻoe tangata, kai ki loto, pea fakafonu ho loto fatu ʻaki ʻae takainga tohi ni kuo u foaki kiate koe. Ko ia naʻaku toki kai ia; pea naʻe melie ia ʻi hoku ngutu ʻo hangē ko e hone.
4 Potem powiedział do mnie: Synu człowieczy, idź, udaj się do domu Izraela i mów do niego moimi słowami.
Pea naʻa ne pehē kiate au, “Foha ʻoe tangata, ʻalu pea ke hoko atu ki he fale ʻo ʻIsileli, pea lea ʻaki kiate kinautolu ʻa ʻeku ngaahi lea.
5 Bo nie posyłam cię do ludu o niezrozumiałej mowie lub trudnym języku, [ale] do domu Izraela;
He ʻoku ʻikai fekau koe ki ha kakai ʻoku leʻo kehe mo lea ʻilongataʻa, ka ko e fale ʻo ʻIsileli.
6 Nie do wielu narodów o niezrozumiałej mowie i trudnym języku, których słów byś nie zrozumiał, chociaż gdybym cię do nich posłał, usłuchałyby cię.
ʻO ʻikai ki ha kakai tokolahi ʻoku lea kehe mo lea ʻilongataʻa, ʻaia ʻoku ʻikai te ke ʻilo ki heʻenau lea. Ko e moʻoni ka ne u fekau koe kiate kinautolu, pehē kuo nau fanongo kiate koe.
7 Lecz dom Izraela nie będzie chciał cię słuchać, ponieważ mnie [samego] nie chce usłuchać. Cały dom Izraela ma bowiem twarde czoło i zatwardziałe serce.
Ka ʻoku ʻikai fie fanongo ʻe he fale ʻo ʻIsileli kiate koe: he naʻa mo au ʻoku ʻikai te nau fanongo: he kuo fielahi mo loto fefeka ʻae fale kotoa pē ʻo ʻIsileli.
8 Oto uczyniłem twoją twarz twardą przeciwko ich twarzom, a twoje czoło twarde przeciwko ich czołom.
Vakai, kuo u fakamālohi ho mata ʻoʻou ki honau mata, pea mālohi mo ho foʻi laʻē ki honau foʻi laʻē.
9 Uczyniłem twe czoło jak diament, twardszym od krzemienia. Nie bój się ich ani nie lękaj się ich twarzy, gdyż są domem buntowniczym.
Hangē ko e taiamoni ʻoku fefeka lahi ʻi he maka afi, kuo u ngaohi ke pehē ho foʻi laʻē: ʻoua ʻe manavahē kiate kinautolu, pea ʻoua ʻe manavahē ki heʻenau sio, ka ko e fale angatuʻu moʻoni ʻakinautolu.”
10 I powiedział do mnie: Synu człowieczy, weź sobie do serca wszystkie moje słowa, które będę do ciebie mówić, i słuchaj ich uszami.
Pea naʻa ne pehē mai foki kiate au, “Foha ʻoe tangata, ke ke maʻu ki ho loto ʻa ʻeku ngaahi lea kotoa pē ʻoku ou lea ʻaki kiate koe, pea fanongo mai ho telinga.
11 Idź, udaj się do pojmanych, do synów twego ludu, i powiedz im: Tak mówi Pan BÓG – czy będą słuchać, czy nie.
Pea ke ʻalu, ʻalu koe kiate kinautolu ʻoku pōpula, ki he fānau ʻa hoʻo kakai, pea ke lea kiate kinautolu, pea tala ki ai, ʻOku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua; pe te nau fanongo, pe te nau taʻekātakiʻi.”
12 Wtedy duch uniósł mnie i usłyszałem za sobą huk wielkiego grzmotu: [Niech będzie] błogosławiona chwała PANA ze swego miejsca.
Hili ia naʻe ʻave au ʻe he laumālie pea naʻaku fanongo ki he leʻo mei hoku tuʻa ʻo hangē ko e ʻuʻulu lahi, naʻe pehē, “Ke monūʻia ʻae nāunau ʻo Sihova ʻi hono ʻafioʻanga.”
13 [Usłyszałem też] szum skrzydeł tych istot żywych, które się dotykały nawzajem, głos kół naprzeciwko nich i głos wielkiego grzmotu.
Pea [naʻaku fanongo ]foki ki he kapatā ʻae kapakau ʻoe ngaahi meʻa moʻui, ʻaia naʻe feuutaki, mo e longoaʻa ʻoe ngaahi teka naʻe fehangai mo kinautolu, mo e ʻuʻulu ʻoe mumuhu lahi.
14 A duch uniósł mnie i zabrał. I poszedłem w goryczy i w gniewie swego ducha, lecz ręka PANA mocno ciążyła nade mną.
Ko ia ne hiki au ʻe he laumālie ʻo ne ʻave au, pea naʻaku ʻalu ʻi he mamahi mo e lili ʻa hoku laumālie, ka naʻe mālohi ʻiate au ʻae nima ʻo Sihova.
15 I przyszedłem do pojmanych w Tel-Abib, którzy mieszkali nad rzeką Kebar, i usiadłem [tam], gdzie oni mieszkali, pozostałem tam osłupiały wśród nich przez siedem dni.
Ko ia naʻaku haʻu ai kiate kinautolu ʻoku pōpula ʻi Telapipi naʻe nofo ki he vaitafe ko Kipa, pea naʻaku nofo ʻi honau nofoʻanga ʻo tatali ofi ai ʻiate kinautolu ʻi he ʻaho ʻe fitu.
16 A gdy minęło siedem dni, doszło do mnie słowo PANA mówiące:
Pea ʻi heʻene hoko ki he fakaʻosi ʻoe ʻaho ʻe fitu, naʻe hoko mai kiate au ʻae folofola ʻa Sihova, ʻo pehē,
17 Synu człowieczy, ustanowiłem cię stróżem domu Izraela. Usłysz więc słowo z moich ust i upominaj go ode mnie.
“Foha ʻoe tangata, kuo u tuku koe ko e leʻo ki he fale ʻo ʻIsileli: ko ia ke ke fanongo ki he lea mei hoku ngutu, pea valokiʻi ʻakinautolu meiate au.
18 Gdy powiem bezbożnemu: Z pewnością umrzesz, a nie upomnisz go ani nie ostrzeżesz, aby go odwieść od jego bezbożnej drogi, aby uratować jego życie, to ten bezbożny umrze w swojej nieprawości, ale jego krwi zażądam z twojej ręki.
ʻO kau ka pehē ki he angahala, ‘Ko e moʻoni te ke mate;’ ka ʻoku ʻikai te ke valoki, pe lea ke fakatafoki ʻae angahala mei hono hala kovi, kae hao ai ʻene moʻui; ʻe mate moʻoni ʻi heʻene angahala ʻae angahala ko ia; ka ko hono toto te u ʻeke ia kiate koe.
19 Lecz jeśli ostrzeżesz bezbożnego, a on nie odwróci się od swej bezbożności i od swej bezbożnej drogi, to on umrze w swojej nieprawości, ale ty wybawisz swoją duszę.
Ka ko eni, kapau te ke valoki ʻae angahala, pea ʻoku ʻikai tafoki ia mei heʻene kovi, mo hono hala kovi, ʻe mate ia ʻi heʻene angahala, ka kuo ke fakaʻataʻatā ho laumālie ʻoʻou.
20 Gdy zaś sprawiedliwy odwróci się od swojej sprawiedliwości i popełni nieprawość, a ja ześlę na niego przeszkodę, to on umrze. Ponieważ nie ostrzegłeś go, umrze w swym grzechu i nie będzie się pamiętać o jego sprawiedliwości, którą czynił, lecz jego krwi zażądam z twojej ręki.
Mo eni, ʻOka liliu ha tangata māʻoniʻoni mei heʻene māʻoniʻoni pea fai angahala, pea u ʻai ha tūkiaʻanga ʻi hono ʻao, ʻe mate ia: ʻe mate ia ʻi heʻene angahala pea ʻe ʻikai manatuʻi ʻae māʻoniʻoni ʻaia naʻa ne fai, ka ko e meʻa ʻi hoʻo taʻevaloki kiate ia, te u ʻeke mei ho nima ʻa hono toto:
21 Ale jeśli ostrzeżesz sprawiedliwego, aby sprawiedliwy nie zgrzeszył, i on nie zgrzeszy, na pewno będzie żył, bo przyjął ostrzeżenie, a ty ocalisz swoją duszę.
Ka koeʻuhi, kapau te ke valoki ʻae māʻoniʻoni, ke ʻoua naʻa fai hala ʻae māʻoniʻoni, pea ʻoku ʻikai ai te ne fai angahala, ko e moʻoni te ne moʻui, koeʻuhi kuo takitalaʻi; pea kuo ke fakaʻataʻatā foki ho laumālie.”
22 I spoczęła tam nade mną ręka PANA, i powiedział do mnie: Wstań i pójdź na równinę, tam będę z tobą mówił.
Pea naʻe ʻai kiate au ʻae nima ʻo Sihova ʻi ai; ʻo ne pehē kiate au, “Tuʻu, pea ʻalu atu ki he toafa, pea te u lea ai kiate koe.”
23 Wstałem więc i wyszedłem na równinę, a oto chwała PANA stała tam, taka jak chwała, którą widziałem nad rzeką Kebar, i upadłem na twarz.
Ko ia naʻaku tuʻu hake, mo ʻalu atu ki he toafa: pea vakai naʻe tuʻu ʻi ai ʻae nāunau ʻo Sihova, ʻo hangē ko hono nāunau naʻaku mamata ai ʻi he potu vaitafe ʻo Kipa: pea naʻaku tōmapeʻe ki hoku mata.”
24 Wtedy duch wstąpił we mnie, postawił mnie na nogi i przemówił do mnie: Idź i zamknij się w swym domu.
Pea naʻe toki hū ʻae laumālie kiate au ʻo ne fokotuʻu au ki hoku vaʻe, ʻo ne folofola kiate au, ʻo ne pehē kiate au, “ʻAlu, pea tāpuni koe ʻi ho loto fale.
25 Bo oto, synu człowieczy, włożą na ciebie powrozy i zwiążą cię nimi, a nie będziesz mógł wyjść między nich.
Ka ko koe, ʻE foha ʻoe tangata, vakai te nau ʻai kiate koe ʻae ngaahi haʻi, ʻonau haʻi ʻaki koe, pea ʻe ʻikai te ke fou atu kituʻa ʻiate kinautolu:
26 A ja sprawię, że twój język przylgnie do twego podniebienia i będziesz niemy, i nie będziesz dla nich człowiekiem, który strofuje, gdyż są domem buntowniczym.
Pea te u ngaohi ke piki ho ʻelelo ki ho ʻoʻaoʻingutu, pea te ke noa, pea ʻe ʻikai te ke hoko ko e valoki kiate kinautolu he ko e fale angatuʻu ʻakinautolu.
27 Ale gdy będę z tobą mówić, otworzę ci usta i powiesz do nich: Tak mówi Pan BÓG: Kto [chce] słuchać, niech słucha, a kto nie chce, niech nie słucha – gdyż są domem buntowniczym.
Ka ʻi heʻeku lea kiate koe, te u faʻai ho ngutu, pea te ke tala kiate kinautolu, ʻOku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua; Ko ia ʻoku fanongo, tuku ke ne fanongo; pea ko ia ʻoku taʻofi, tuku ke ne taʻofi: he ko e fale angatuʻu ʻakinautolu.”
