Kaznodziei 3
1 Jest pora na wszystko i czas na każdą sprawę pod niebem.
omnia tempus habent et suis spatiis transeunt universa sub caelo
2 [Jest] czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono;
tempus nascendi et tempus moriendi tempus plantandi et tempus evellendi quod plantatum est
3 Czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania;
tempus occidendi et tempus sanandi tempus destruendi et tempus aedificandi
4 Czas płaczu i czas śmiechu, czas smutku i czas pląsów;
tempus flendi et tempus ridendi tempus plangendi et tempus saltandi
5 Czas rzucania kamieni i czas zbierania kamieni, czas uścisków i czas powstrzymywania się od uścisków;
tempus spargendi lapides et tempus colligendi tempus amplexandi et tempus longe fieri a conplexibus
6 Czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania;
tempus adquirendi et tempus perdendi tempus custodiendi et tempus abiciendi
7 Czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia;
tempus scindendi et tempus consuendi tempus tacendi et tempus loquendi
8 Czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.
tempus dilectionis et tempus odii tempus belli et tempus pacis
9 Jaki pożytek ma ten, kto pracuje, z całego swego trudu?
quid habet amplius homo de labore suo
10 Widziałem pracę, którą Bóg dał synom ludzkim, aby się nią trudzili.
vidi adflictionem quam dedit Deus filiis hominum ut distendantur in ea
11 Wszystko dobrze uczynił w swoim czasie. Włożył także świat w ich serca, mimo że człowiek nie zdoła pojąć dzieła, którego Bóg dokonuje od początku do końca.
cuncta fecit bona in tempore suo et mundum tradidit disputationi eorum ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem
12 Dlatego wiem, że dla nich nie ma nic lepszego nad to, by się radowali i czynili dobrze za swego życia.
et cognovi quod non esset melius nisi laetari et facere bene in vita sua
13 Również i to, gdy każdy człowiek je i pije, i cieszy się dobrem całego swego trudu, jest darem Boga.
omnis enim homo qui comedit et bibit et videt bonum de labore suo hoc donum Dei est
14 Wiem i to, że cokolwiek czyni Bóg, będzie trwać na wieki. Nie można do tego nic dodać ani z tego odjąć, a Bóg czyni to, aby ludzie się go bali.
didici quod omnia opera quae fecit Deus perseverent in perpetuum non possumus eis quicquam addere nec auferre quae fecit Deus ut timeatur
15 To, co było, jest teraz, a to, co będzie, już było. Bóg bowiem żąda tego, co przeminęło.
quod factum est ipsum permanet quae futura sunt iam fuerunt et Deus instaurat quod abiit
16 Widziałem jeszcze pod słońcem niegodziwość w miejscu sądu, a w miejscu sprawiedliwości – nieprawość.
vidi sub sole in loco iudicii impietatem et in loco iustitiae iniquitatem
17 I powiedziałem w sercu: Bóg osądzi zarówno sprawiedliwego, jak i niegodziwego, gdyż tam będzie czas na [osądzenie] każdego zamiaru i uczynku.
et dixi in corde meo iustum et impium iudicabit Deus et tempus omni rei tunc erit
18 Powiedziałem w sercu o sprawie synów ludzkich: Oby Bóg im pokazał, aby wiedzieli, że są tylko zwierzętami.
dixi in corde meo de filiis hominum ut probaret eos Deus et ostenderet similes esse bestiis
19 Bo jednakowy jest los synów ludzkich i los zwierząt. Jak umiera ten, tak umiera i tamto. Wszyscy mają jednakowe tchnienie, a nie ma człowiek przewagi nad zwierzęciem, gdyż wszystko jest marnością.
idcirco unus interitus est hominis et iumentorum et aequa utriusque condicio sicut moritur homo sic et illa moriuntur similiter spirant omnia et nihil habet homo iumento amplius cuncta subiacent vanitati
20 Wszystko to idzie do jednego miejsca; wszystko jest z prochu i wszystko w proch się obraca.
et omnia pergunt ad unum locum de terra facta sunt et in terram pariter revertentur
21 A któż wie, że duch synów ludzkich idzie w górę, a duch zwierzęcia zstępuje do ziemi?
quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum et si spiritus iumentorum descendat deorsum
22 Dlatego zobaczyłem, że nie ma nic lepszego nad to, żeby człowiek się radował ze swoich dzieł, gdyż to jest jego dział. Któż bowiem doprowadzi go [do tego], aby poznał to, co ma być po nim?
et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo et hanc esse partem illius quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat
