Dzieje 12
1 W tym czasie król Herod zaczął gnębić niektórych [członków] kościoła.
A MA ia wa, o aku la na lima o Herode o ke alii e hoomaino aku i kekaki poe o ka ekalesia.
2 I zabił mieczem Jakuba, brata Jana.
Pepehi aku la oia ia Iakobo ke kaikuaana o Ioane i ka pahikaua.
3 Widząc, że to podobało się Żydom, postanowił schwytać także Piotra. A były to dni Przaśników.
A ike aku la ia, ua maikai keia i na Iudaio, hana hou aku la no ia, a hopu iho la ia Petero. (Oia na la o ka barena hu ole.)
4 Kiedy go schwytał, wtrącił go do więzienia i oddał pod straż szesnastu żołnierzom, zamierzając po [święcie] Paschy wydać go ludowi.
A paa, alaila hahao aku la oia ia ia iloko o ka halepaahao, a haawi aku la ia ia i kekahi poe koa, eha kauna, na lakou e malama. Manao iho la ia, a pau ka moliaola, alaila e lawe mai ia ia imua o na kanaka.
5 Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a kościół nieustannie modlił się za niego do Boga.
Kiaiia iho la o Petero maloko o ka halepaahao; aka, pule ikaika aku la ka ekalesia i ke Akua nona.
6 A tej nocy, kiedy Herod miał go wydać, Piotr spał między dwoma żołnierzami, związany dwoma łańcuchami, a przed drzwiami strażnicy strzegli więzienia.
A i ka wa a Herode i manao ai e lawe mai ia ia iwaho, ia po, e moe ana no o Petero mawaena o na koa elua, ua nakinakiia i na kaulahao elua; a o na kiai mamua o ka puka, e malama ana no i ka halepaahao.
7 Wtedy zjawił się anioł Pana i w więzieniu zajaśniało światło. Trącił Piotra w bok i obudził go, mówiąc: Wstań szybko. I opadły łańcuchy z [jego] rąk.
Aia hoi, he anela o ka Haku i ku mai la, a anapu mai la ka malamalama maloko o ka halepaahao; paipai mai la oia ma ko Petero aoao, hoala mai ia ia, i mai la, E ala koke oe. A haule iho la na kaulahao mai kona lima iho.
8 I powiedział do niego anioł: Przepasz się i włóż sandały. Tak też zrobił. I powiedział mu: Narzuć płaszcz i chodź za mną.
I mai la ka anela ia ia, E liki oe ia oe iho, a e hawele i kou kamaa. Hana iho la no ia pela. I mai la kela ia ia, E aahu oe i kou kapa, a e hahai mai ia'u.
9 [Piotr] więc wyszedł i udał się za nim, a nie wiedział, że to, co się działo za sprawą anioła, działo się naprawdę, lecz sądził, że to widzenie.
Hele aku Ia hoi ia iwaho, a hahai aku la ia ia. Aole ia i ike, he oiaio ka mea i hanaia mai ai e ka anela; manao iho la ia, he hihio kana i ike ai.
10 A gdy minęli pierwszą i drugą straż, doszli do żelaznej bramy, która prowadzi do miasta, a ta sama się przed nimi otworzyła. Kiedy wyszli i przeszli jedną ulicę, natychmiast anioł odstąpił od niego.
A hala kekahi papa kiai, a me ka lua o ka papa, a hiki aku laua i ka pani hao e hiki aku ai i ke kulanakanhale; wehe wale mai ka puka no laua, a puka aku la lana mawaho, a hele aku la, a hala kekahi alanui; haalele koke iho la ka anela ia ia.
11 Kiedy Piotr doszedł do siebie, powiedział: Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwał lud żydowski.
A loaa ia Petero ka manao maopopo, i iho li ia, Ua ike maopopo an, he oiaio no; ua hoouna mai ka Haku i kona anela, a ua hoopakele mai nei ia'u mai ka lima o Herode, a me ka manao a pau o na Iudaio.
12 Gdy to sobie uświadomił, przyszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie wielu zebrało się na modlitwie.
I kona hoomaopopo ana ae, hele mai la ia i ka hale o Maria, ka makuwahine o Ioane, i kapaia o Mareko; he poe nui hoi ka i akoakoa mai malaila, e pule ana.
13 I zapukał Piotr do drzwi w bramie, i wyszła dziewczyna imieniem Rode, aby nasłuchiwać:
I kona kikeke ana ma ka puka o ka hale, hele mai la kekahi kaikamahine e hoolohe, o Rode kona inoa.
14 Gdy poznała głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, lecz pobiegła i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą.
A ike iho la ia i ko Petero leo, aole ia i wehe i ka puka no ka olioli, holo aku la oia iloko, a hai aku la i ke ku ana mai o Petero ma ke alo o ka puka.
15 A oni powiedzieli do niej: Oszalałaś! Jednak ona twierdziła, że tak jest istotnie. Odpowiedzieli: To jego anioł.
I mai la lakou ia ia. Ua hehena oe. Hoopaa loa aku la kela, he oiaio no. I mai la lakou, O kona anela.
16 Piotr zaś nie przestał pukać. A gdy otworzyli, zobaczyli go i zdumieli się.
Hoomau aku la o Petero e kikeke ana, a wehe ae la lakou a ike aku la ia ia, kahaba iho la ko lakou naau.
17 A dawszy im ręką znak, aby zamilkli, opowiedział im, jak Pan wyprowadził go z więzienia, i powiedział: Powiadomcie o tym Jakuba i braci. Potem wyszedł i udał się w inne miejsce.
Peahi mai la me ka lima ia lakou, e noho malie, a hai mai la oia ia lakou i ka lawe ana mai o ka Haku ia ia mailoko mai o ka halepaahao. I mai la ia, E hai aku i keia mau mea ia Iakobo, a me na hoahanau. Haalele aku la oia ia wahi, a hele aku la i kahi e.
18 A gdy nastał dzień, powstało niemałe poruszenie wśród żołnierzy [z powodu tego], co się stało z Piotrem.
I ke ao ana ae, nui loa iho la ka pioloke o ka poe koa, i ka mea i lilo aku ai o Petero.
19 Herod zaś poszukiwał go, a gdy go nie znalazł, przesłuchał strażników i kazał ich stracić. Potem wyjechał z Judei do Cezarei i tam mieszkał.
Imi iho la o Herode ia ia, aole nae i loaa, alaila hookolokolo aku la ia i na kiai, kena ae la, e make lakou. A hele aku la ia mai Iudea aku a Kaisareia, a noho iho la ilaila.
20 A Herod był bardzo zagniewany na mieszkańców Tyru i Sydonu. Lecz oni jednomyślnie przyszli do niego, zjednali sobie Blasta, podkomorzego królewskiego, i prosili o pokój, ponieważ ich kraj zaopatrywał się w żywność [z ziem] królewskich.
Huhu loa iho la o Herode i ko Turo, a mo ko Sidona. Hele lokahi mai la lakou io na la, hoomalimali mai la ia Belaseto, i ka mea nana i malama kahi moe o ko alii, nonoi mai la lakou i kuikahi; no ka mea, ua hanaiia ko lakou aina e ko ke alii.
21 W wyznaczonym dniu Herod ubrany w szaty królewskie zasiadł na tronie i wygłosił do nich mowę.
A i ka la i hai mua ia'i, aahu iho la o Herode i ke kapa alii, a noho iho la ma ka nohoalii, e olelo aku ia lakou.
22 A lud wołał: Głos Boga, a nie człowieka!
Uwa mai la na kanaka, E, he leo ka, no ke Akua, aole no ke kanaka.
23 W tej chwili uderzył go anioł Pana, dlatego że nie oddał chwały Bogu, i wyzionął ducha, stoczony przez robactwo.
Uhau koke mai la ka anela o ka Haku ia ia, no kona hoonani ole ana i ke Akua. Aiia iho la ia e na ilo, a kaili aku la ke aho.
24 A słowo Pana rozrastało się i rozmnażało.
Ulu ae la ka olelo a ke Akua a mahuahua aku la.
25 Barnaba zaś i Saul po wykonaniu posługi wrócili z Jerozolimy, zabierając ze sobą Jana, którego nazywano Markiem.
A pau ka hana a Barenaba, laua me Saulo, hoi aku laua mai Ierusalema aku, a lawe pu aku la ia Ioane i kapaia o Mareko.
