Dzieje 12
1 W tym czasie król Herod zaczął gnębić niektórych [członków] kościoła.
To nathuem ah Herod siangpahrang loe kricaanawk pacaekthlaek hanah khopoek.
2 I zabił mieczem Jakuba, brata Jana.
Anih mah Johan ih amnawk Jakob to sumsen hoiah hum.
3 Widząc, że to podobało się Żydom, postanowił schwytać także Piotra. A były to dni Przaśników.
Anih mah to tiah ka sak pongah Judah kaminawk anghoe o, tiah panoek naah, Piter doeh naeh hanah pacaeng. (To atue loe taeh thuh ai ih takaw caakhaih poih niah oh.)
4 Kiedy go schwytał, wtrącił go do więzienia i oddał pod straż szesnastu żołnierzom, zamierzając po [święcie] Paschy wydać go ludowi.
Anih mah Piter to naeh moe, thongim pakhrak; Herod ih Easter poih boeng pacoengah, anih to kaminawk hma ah lok ka caek han, tiah a poek pongah, anih to abu palito misatuh kaminawk a toepsak.
5 Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a kościół nieustannie modlił się za niego do Boga.
Piter to thongim thungah paung: toe kricaanawk mah anih han boeng ai ah Sithaw khae lawkthuih pae o.
6 A tej nocy, kiedy Herod miał go wydać, Piotr spał między dwoma żołnierzami, związany dwoma łańcuchami, a przed drzwiami strażnicy strzegli więzienia.
Herod mah anih lokcaekhaih atue phak tom naah, Piter to misatuh kami hnik salakah iih o sak moe, sumqui hnetto hoiah pathlet o: thongim thok hma ah loe toepkung kami hnetto oh hoi.
7 Wtedy zjawił się anioł Pana i w więzieniu zajaśniało światło. Trącił Piotra w bok i obudził go, mówiąc: Wstań szybko. I opadły łańcuchy z [jego] rąk.
Khenah, Angraeng ih van kami anih khaeah angzoh moe, aanghaih mah thongim thung to toeh: anih mah Piter to panak ah tabaeng pae dop moe, palawt, Karangah angthawk ah, tiah a naa. To naah anih ban ih sumqui doeh angkhring pae roep.
8 I powiedział do niego anioł: Przepasz się i włóż sandały. Tak też zrobił. I powiedział mu: Narzuć płaszcz i chodź za mną.
Van kami mah anih khaeah, Kahni to angkhuk ah loe, khokpanai abuen ah, tiah a naa. A thuih ih lok baktih toengah Piter mah sak. Anih mah Piter khaeah, Kahni to angkhuk ah loe, ka hnukah bangah, tiah a naa.
9 [Piotr] więc wyszedł i udał się za nim, a nie wiedział, że to, co się działo za sprawą anioła, działo się naprawdę, lecz sądził, że to widzenie.
Anih loe tacawt moe, a hnukah bang; to tiah van kami mah sak ih hmuen loe tangtang ni, tiah Piter mah panoek ai; hmuen hnuksakhaih kalang mue ka hnuk, tiah a poek.
10 A gdy minęli pierwszą i drugą straż, doszli do żelaznej bramy, która prowadzi do miasta, a ta sama się przed nimi otworzyła. Kiedy wyszli i przeszli jedną ulicę, natychmiast anioł odstąpił od niego.
Imkhaan maeto hoi hnetto a poeng hoi moe, avang thung caehhaih sum khongkha to a phak hoi; thok loe angmah koehah amongh: a caeh hoi poe moe, loklam maeto a caeh hoi poe pacoengah, van kami mah anih to caehtaak.
11 Kiedy Piotr doszedł do siebie, powiedział: Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwał lud żydowski.
Piter mah, Angraeng mah angmah ih van kami to patoeh moe, Herod ih ban hoi Judah kaminawk poekhaih thung hoiah ang loisak boeh, tito vaihi ka panoek boeh, tiah thuih.
12 Gdy to sobie uświadomił, przyszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie wielu zebrało się na modlitwie.
To tiah a poek pacoengah, Mark, tiah ahmin kangtha paek o ih Johan amno Meri im ah a caeh, to ahmuen ah paroeai kaminawk nawnto amkhueng o moe, lawkthuih o.
13 I zapukał Piotr do drzwi w bramie, i wyszła dziewczyna imieniem Rode, aby nasłuchiwać:
Piter mah thok to takhuek, Rhoda, tiah ahmin kaom nongpata maeto loe thok paong hanah thok taengah caeh.
14 Gdy poznała głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, lecz pobiegła i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą.
Anih mah Piter ih lok ni, tiah panoek naah, oep loiah thok paong pae ai ah, imthung ah cawnh pae lat, Piter thok taengah angdoet, tiah a thuih pae.
15 A oni powiedzieli do niej: Oszalałaś! Jednak ona twierdziła, że tak jest istotnie. Odpowiedzieli: To jego anioł.
Nihcae mah to nongpata khaeah, Nam thu boeh ta ni, tiah a naa o. Toe anih mah tangtang ni kang thuih o, tiah a naa. To naah nihcae mah anih ih van kami mue, tiah a naa o.
16 Piotr zaś nie przestał pukać. A gdy otworzyli, zobaczyli go i zdumieli się.
Toe Piter mah thok to takhuek let bae: thok paongh pae o naah, anih to a hnuk o, nihcae loe dawnrai hoiah oh o.
17 A dawszy im ręką znak, aby zamilkli, opowiedział im, jak Pan wyprowadził go z więzienia, i powiedział: Powiadomcie o tym Jakuba i braci. Potem wyszedł i udał się w inne miejsce.
Piter mah nihcae khaeah anghngai o duem hanah ban hoi angmathaih paek, to pacoengah Angraeng mah anih thongim thung hoi loisakhaih kawng to a thuih pae. Piter mah nihcae khaeah, Caeh oh loe, Jakob hoi nawkamyanawk khaeah hae hmuen kawng hae thuih pae oh, tiah a naa. To pacoengah anih loe tacawt moe, ahmuen kalah bangah caeh.
18 A gdy nastał dzień, powstało niemałe poruszenie wśród żołnierzy [z powodu tego], co się stało z Piotrem.
Khawnbang khodai naah loe, Piter kawbangmaw oh ving boeh, tiah thuih o moe, misatuh kaminawk salakah lokpunghaih to oh.
19 Herod zaś poszukiwał go, a gdy go nie znalazł, przesłuchał strażników i kazał ich stracić. Potem wyjechał z Judei do Cezarei i tam mieszkał.
Herod mah anih to pakrong, toe hnu ai, to naah Herod mah thongim toep misatuh kaminawk to lokcaek moe, hum hanah lokpaek. To pacoengah anih loe Judea hoi Caesarea ah caeh moe, toah khosak.
20 A Herod był bardzo zagniewany na mieszkańców Tyru i Sydonu. Lecz oni jednomyślnie przyszli do niego, zjednali sobie Blasta, podkomorzego królewskiego, i prosili o pokój, ponieważ ich kraj zaopatrywał się w żywność [z ziem] królewskich.
Herod loe Tura hoi Sidon vangpui ah kaom kaminawk nuiah anghoe ai: toe nihcae loe palung maeto amhonghaih hoiah anih khaeah angzoh o, nihcae loe siangpahrang prae thungah caaknaek pakrong o pongah, siangpahrang ukhaih thungah toksah Blasta to ampui ah sak o moe, siangpahrang palungphui han ai ah tahmenhaih hnik o.
21 W wyznaczonym dniu Herod ubrany w szaty królewskie zasiadł na tronie i wygłosił do nich mowę.
Khaeh ih ani phak naah, Herod loe siangpahrang khukbuen hoiah amthoep, angmah ih angraeng tangkhang nuiah anghnut moe, nihcae khaeah lokthuih.
22 A lud wołał: Głos Boga, a nie człowieka!
To naah kaminawk mah, hae loe kami ih lok na ai, sithaw ih lok ni, tiah hang o.
23 W tej chwili uderzył go anioł Pana, dlatego że nie oddał chwały Bogu, i wyzionął ducha, stoczony przez robactwo.
Herod mah Sithaw lensawkhaih pakoeh ai pongah, akra ai ah Angraeng ih van kami mah anih to boh maat: alungnawk mah anih to caak o moe, duek.
24 A słowo Pana rozrastało się i rozmnażało.
Toe Sithaw ih lok loe qoengh moe, pung tahang.
25 Barnaba zaś i Saul po wykonaniu posługi wrócili z Jerozolimy, zabierając ze sobą Jana, którego nazywano Markiem.
A sak hoi ih tok boeng pacoengah, Barnabas hoi Saul loe Jerusalem hoiah amlaem hoi; nihnik mah Mark, tiah kawk o ih Johan doeh a caeh hoi haih.
