II Koryntian 7
1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej.
Hiza, ta siiqoto, ha ufayssay nuus de7iya gisho, nu ashuwanne nu shemppuwa tunisiyabaa ubbaafe nuna geeshshoos. Xoossaas yayyidi nu geeshshatethaa polo oothoos.
2 Przyjmijcie nas; nikogo nie skrzywdziliśmy, nikogo nie zepsuliśmy, nikogo nie wykorzystaliśmy.
Hintte uluwaa nuna bessite. Nuuni oonakka naaqqibookko; oonakka qohibookko; oonakka cimmibookko.
3 Nie mówię [tego], aby was potępiać; wcześniej bowiem powiedziałem, że jesteście w naszych sercach na wspólną śmierć i wspólne życie.
Taani hessa hintte bolla pirddanaw giikke. Hessafe kase ta hinttew odidayssada, hintte nu wozanan de7eeta; nu paxa de7inkka hayqqinkka hinttefe shaakettoko.
4 Mam wielką swobodę w mówieniu do was, bardzo się wami chlubię, jestem pełen pociechy, obfituję w radość w każdym naszym ucisku.
Ta odiyabaa hinttefe qottike; ta hinttenan ceeqettays; nu waaye ubban minettays; qassi gita ufayssi ufayttays.
5 Kiedy bowiem przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie zaznało żadnego odpoczynku, ale zewsząd [byliśmy] uciśnieni: na zewnątrz walki, a wewnątrz obawy.
Nuuni Maqedooniya bida wode, ubba baggara waayettidappe attin shemppibookko. Karera morkketan, nu gaathan yashshan un77ettida.
6 Lecz Bóg, który pociesza uniżonych, pocieszył nas przez przybycie Tytusa.
Shin azzanidayssata minthethiya Xoossay, Tito yuussan nuna minthethis.
7 A nie tylko przez jego przybycie, ale też przez pociechę, jakiej doznał wśród was, gdy opowiedział nam o waszej tęsknocie, o waszym płaczu, o waszej gorliwości względem mnie, tak że uradowałem się jeszcze bardziej.
Nuna minthethiday Tito yuussaa xalaala gidonnashin, hintteka iya minthethidayssa. Hintte tana laamoteyssa, taw azzaneyssanne taw qoppeyssa ta si7ida wode tana daro ufayssis.
8 Choć bowiem zasmuciłem was listem, nie żałuję [tego], a mimo że żałowałem (bo widzę, że ten list zasmucił was, chociaż tylko na chwilę);
Ta dabddaabbey hinttena azzanthikokka ays xaafadinaashsha gada qiirottike. Ta qiirottiday ta xaafida dabddaabbey hinttena guutha wodes azzanthida gishossa.
9 [To] teraz się raduję, nie dlatego, że byliście zasmuceni, ale że byliście zasmuceni ku pokucie. Zostaliście bowiem zasmuceni według Boga, żebyście w niczym nie ponieśli szkody przez nas.
Ha77i taani ufayttiday, ta hinttena azzanthida gisho gidonnashin, hintte azzanoy hinttena hintte nagaraappe zaarida gishossa. Xoossay ba sheniyada hinttena azzanthisippe attin nu hinttena aybinkka qohibookko.
10 Bo smutek, [który jest] według Boga, przynosi pokutę ku zbawieniu, czego nikt nie żałuje; lecz smutek [według] świata przynosi śmierć.
Xoossay koyaa azzanoy, atotethaakko gathiya nagaraappe simo ehees; iyan qiiroyabay baawa. Shin ha sa7aa azzanoy hayqo ehees.
11 To bowiem, że byliście zasmuceni według Boga, jakąż wielką wzbudziło w was pilność, jakie uniewinnianie się, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jaką tęsknotę, jaką gorliwość, jakie wymierzenie kary! We wszystkim okazaliście się czyści w tej sprawie.
Hintte azzanoy hinttenan ayfisida ayfiyaa be7ite. He azzanoy hinttena ay mela denthethidaakko, ay mela zaaro immanaada giigisidaakko, he uraa bolla ay mela hanqisidaakko, ay mela taw yayyana mela oothidaakko, ay mela amoyidaakko, he uraa seeranaw ay mela giigidaakko be7ite. Ha ubbaban hintte geeshshi gideyssa markkayideta.
12 Dlatego chociaż pisałem do was, nie [pisałem] z powodu tego, który wyrządził krzywdę, ani z powodu tego, który krzywdy doznał, lecz aby okazać nasze zatroskanie o was przed Bogiem.
Hessa gisho, taani ha dabddaabbiya hinttew xaafiday, naaqqida uraa woykko naaqettida uraa gisho gidenna. Shin hintte nuus ay mela qoppiyako Xoossaa sinthan hinttee, hinttena be7ana mela xaafas.
13 Tak więc zostaliśmy pocieszeni waszą pociechą. A jeszcze bardziej uradowaliśmy się radością Tytusa, bo jego duch został pokrzepiony przez was wszystkich.
Nuuni ufayttiday hessa gishossa. Nu ufayssaafe aadhdhidi nuna daro ufayssiday, hintte Tito ufayssidayssanne iya wozanaa shemppisidayssa.
14 Bo jeśli w czymś chlubiłem się wami przed nim, nie zostałem zawstydzony. Lecz tak, jak mówiliśmy wam wszystko zgodnie z prawdą, tak też nasza chluba przed Tytusem okazała się prawdziwa.
Taani hinttena nashshada iyaw odin hintte tana yeellayibeekketa. Shin nuuni ubba wode hinttew tumaa odida; hessadakka nuuni Tito sinthan hinttena nashshidayssi tuma gidis.
15 A jego serce jeszcze bardziej [skłania się] ku wam, gdy wspomina posłuszeństwo was wszystkich [i] to, jak przyjęliście go z bojaźnią i drżeniem.
Hintte iyaw yashshan kokkoridi, iya mokkidayssa qassi iyaw ay mela kiitettidaakko I qoppiya wode hinttew de7iya siiqoy minnishe bis.
16 Raduję się więc, że we wszystkim mogę wam ufać.
Taani ubbaban hinttenan ammanettiya gisho ufayttays.
