II Koryntian 7
1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej.
Having then these promises, beloved, let us cleanse ourselves from all pollution of flesh and spirit, perfecting holiness in the fear of God.
2 Przyjmijcie nas; nikogo nie skrzywdziliśmy, nikogo nie zepsuliśmy, nikogo nie wykorzystaliśmy.
Receive us into your hearts; we have wronged no one, we have corrupted no one, we have defrauded no one.
3 Nie mówię [tego], aby was potępiać; wcześniej bowiem powiedziałem, że jesteście w naszych sercach na wspólną śmierć i wspólne życie.
I am not saying this to condemn you; for I have said before, that ye are in our hearts to die with you and to live with you.
4 Mam wielką swobodę w mówieniu do was, bardzo się wami chlubię, jestem pełen pociechy, obfituję w radość w każdym naszym ucisku.
Great is my confidence toward you, great is my glorying on your account; I am filled with comfort, I overflow with joy in all our trouble.
5 Kiedy bowiem przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie zaznało żadnego odpoczynku, ale zewsząd [byliśmy] uciśnieni: na zewnątrz walki, a wewnątrz obawy.
For indeed when we had come into Macedonia, our flesh had no rest, but we were troubled on every side; without were fightings, within were fears.
6 Lecz Bóg, który pociesza uniżonych, pocieszył nas przez przybycie Tytusa.
But God, that comforteth those who are brought low, comforted us by the coming of Titus;
7 A nie tylko przez jego przybycie, ale też przez pociechę, jakiej doznał wśród was, gdy opowiedział nam o waszej tęsknocie, o waszym płaczu, o waszej gorliwości względem mnie, tak że uradowałem się jeszcze bardziej.
and not by his coming only, but by the comfort with which he was comforted in regard to you, when he told us of your earnest desire, your mourning, your zeal in my behalf; so that I rejoiced the more.
8 Choć bowiem zasmuciłem was listem, nie żałuję [tego], a mimo że żałowałem (bo widzę, że ten list zasmucił was, chociaż tylko na chwilę);
For though I caused you sorrow with the letter, I do not regret it, though I did regret it; for I perceive that that letter caused you sorrow, though it was but for a short time.
9 [To] teraz się raduję, nie dlatego, że byliście zasmuceni, ale że byliście zasmuceni ku pokucie. Zostaliście bowiem zasmuceni według Boga, żebyście w niczym nie ponieśli szkody przez nas.
Now I rejoice, not that ye were made sorrowful, but that your sorrow produced repentance. For the sorrow which ye felt had respect to God, that ye might in nothing receive injury from me.
10 Bo smutek, [który jest] według Boga, przynosi pokutę ku zbawieniu, czego nikt nie żałuje; lecz smutek [według] świata przynosi śmierć.
For sorrow before God worketh repentance to salvation never to be regretted; but the sorrow of the world worketh death.
11 To bowiem, że byliście zasmuceni według Boga, jakąż wielką wzbudziło w was pilność, jakie uniewinnianie się, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jaką tęsknotę, jaką gorliwość, jakie wymierzenie kary! We wszystkim okazaliście się czyści w tej sprawie.
For behold this very thing, that your sorrow had respect to God; what earnestness it wrought in you; yea, what clearing of yourselves, yea, what indignation, yea, what fear, yea, what longing desire, yea, what zeal, yea, what readiness to punish! In every thing ye showed yourselves to be pure in the matter.
12 Dlatego chociaż pisałem do was, nie [pisałem] z powodu tego, który wyrządził krzywdę, ani z powodu tego, który krzywdy doznał, lecz aby okazać nasze zatroskanie o was przed Bogiem.
Although, then, I wrote to you, it was not on account of him that did the wrong, nor of him who suffered wrong; but that your earnestness for us might be made manifest to you in the sight of God.
13 Tak więc zostaliśmy pocieszeni waszą pociechą. A jeszcze bardziej uradowaliśmy się radością Tytusa, bo jego duch został pokrzepiony przez was wszystkich.
Therefore we have been comforted; but in our comfort we rejoiced still more on account of the joy of Titus, because his spirit has been refreshed by you all;
14 Bo jeśli w czymś chlubiłem się wami przed nim, nie zostałem zawstydzony. Lecz tak, jak mówiliśmy wam wszystko zgodnie z prawdą, tak też nasza chluba przed Tytusem okazała się prawdziwa.
for if in anything I have boasted to him of you, I am not put to shame; but as we spoke all things to you in truth, so also our boasting, which we made before Titus, was found to be truth;
15 A jego serce jeszcze bardziej [skłania się] ku wam, gdy wspomina posłuszeństwo was wszystkich [i] to, jak przyjęliście go z bojaźnią i drżeniem.
and his affection is more abundant toward you, while he remembers the obedience of you all, how with fear and trembling ye received him.
16 Raduję się więc, że we wszystkim mogę wam ufać.
I rejoice that in every thing I have confidence in you.
